|
|
Τραγουδιστής: Λάκης Λαζόπουλος, Μανώλης Μητσιάς & Θίασος
Συνθέτης: Σταμάτης Κραουνάκης
Στιχουργός: Λίνα Νικολακοπούλου
Χρονολογία: 1986
Μπρος μέσα στην Ακρόπολη
Της είπα
Και μην κοιτάτε δεξιά κι αριστερά
Αγάλματα κι εικόνες
Το ταμείο πιάσ’τε τα λεφτά
Κουνηθείτε
Αχός βαρύς ακούγεται
Αχός! Τέλος πάντων
Φύσα φύσα τη φουφού
Φύσα φύσα
Φου και φύσα φύσα
Τη φουφού
Αχ βρε Στράτη μια φορά είν’ τα νιάτα
Και μού’λεγες να πάρω
Και το ξύλο το μεγάλο
Η πλάτη σου το ξέρω, σε πονεί
Τι να σου κάνω;
Το κακό που μού’λαχε να πάθω
Ωιμέ, ωισέ κι ω εμείς
Ποιος το’διδε Στρυμόδωρε;
Οι γυναίκες
Οι γυναίκες ρε παιδί μου
Οι γυναίκες
Σήκω Κλεονίκη
Σκύψε Κλεονίκη
Έλα Μυρίνη
Φύγε Μυρίνη
Άγαμος!
Ο επόμενος;
Φύσα φύσα τη φουφού
Φύσα φύσα
Φου και φύσα
Πώς απλώναν χέρι στα λεφτά
Που βγάζουμε απ’ τη δουλειά μας
Και τα φυλάμε στην ακροβολή μας
Πού’σαι Στρυμόδωρε;
Για ποιον τα λέμε;
Είμαστε όλοι ράκη
Προχώρα να τους βάλουν φωτιά
Έτσι να μας φύγει το μεράκι
Ζήτω τα περήφανα
Τ’αρχαία γηρατειά
Ωχ αμάν
Ρε σεις αφήστε τα λόγια
έχουμε δουλειά – σχέδιο
Ξύλα και καδρόνια
Πού’ν’ τα χρόνια
Πάμε πριν μας σβήσει η φουφού
Τζάμπα τα φοράμε
Τα γαλόνια
Κουράγιο ψώνια
Τώρα τα ψωμάκια μας
Τα φάγαμε αφού
Εμπρός με τις φουφούδες
Μα μάθουμε οι μαϊμούδες
Εμπρός άνδρες πάμε
Φύσα φύσα
Φου και φύσα
Πρώτα θ’αρχίσουμε απ’ του Παναγιώτη
Ουχί. Από τη λύκονος τη Λυσιστράτη
Απωθημένο
Τού’χει μείνει απ’ το Γυμνάσιο
Αντε καλέ
το λέει επειδή είναι πρωτεργάτισσα
Ρε σεις. Οι γυναίκες
είναι εκεί πάνω
στην Ακρόπολή μας
Ου γαρ, έρχεται μόνον του
φύσα φύσα
φου και φύσα
Προχωρείτε… προχωρείτε…
κι είναι το πείσμα μου πολύ
Γιατί είναι τα αίσχη τους πολλά
Σωστά. Γι’αυτό είναι όλα εναντίον τους
Οι θεοί
Ο Ευριπίδης
Ο Στρατός
Εγώ; Δυο φίλοι μου
από άλλο κράτος
Φύσα
Ρε σεις. Οι γυναίκες
είναι εκεί πάνω
στην ακρόπολή μας
Αααα! Στάματα πια τις μαλακίες
Φύσα φύσα – φύσα
Ακόμα δέκα σκαλοπάτια και φτάσαμε
Φύσα
Ποιανού ιδέα ήταν
να κάνουνε την ακρόπολη ρετιρέ;
Αχ και βαχ αχ και βαχ
Ωιμέ ωιμέ
Θήλεα θήλεα θήλεα
Κλείσαν παιδιά τα προπύλαια
Βάλαν αμπάρες
Βρε τις μουλάρες
Βρε τις μουλάρες!
Τίποτα τίποτα τίποτα
Φέρθηκαν όλες ξετσίπωτα
Και την ακρόπολη
Κάναν μονόπολη
Κάναν μονόπολη
Πωπώ ξεφτίλα
Που τις νταντεύαμε
Και τις χαϊδεύαμε
Μες στις καρδιάς μας τα φύλλα
Φέρ’τε τα ξύλα
για να θολώσουμε και να πορώσουμε
Να ξετρυπώσουμε
με φόβο κι ανατριχίλα
Όπα και με φόρα
Στην ανηφόρα
Τέτοια ανταρσία λαϊκιά
Κάρβουνα θα φάνε θανατηφόρα
Τρόπαιο θα στήσω
Τρόπαιο θα στήσω
του εχθρού μου τα βρακιά
Εδώ Ακρόπολις
Εδώ Ακρόπολις
Λυσσιστράτη;
Μ’ακούς;
|
