Πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο της παραλίας της Σηστού (αρχαία πόλη της Θράκης, κτισμένη στα παράλια του Ελλησπόντου στο στενότερο μέρος του) υψώνεται ο ναός της Αφροδίτης. Ιέρεια του Ναού η νεαρή και πανέμορφη Ηρώ. Κάθε χρόνο την άνοιξη τελείται στο ναό η γιορτή της Αφροδίτης και του Άδωνη. Προσκυνητές πολλοί κάθε χρόνο. Για πρώτη του φορά έρχεται ως προσκυνητής και ένας ωραίος νεαρός από την Άβυδο (αρχαία πόλη της Θράκης, κτισμένη στην άλλη πλευρά του Ελλησπόντου, απέναντι από τη Σηστό). Είναι ο Λέανδρος.

Στη διάρκεια της γιορτής διασταυρώνονται τα βλέμματα των δύο νέων. Αστραπές ανάβουν ευθύς και η φωτιά του έρωτα πυρπολεί τις καρδιές τους. Και είναι τόσο σφοδρός και ακατανίκητος ο πόθος τους, ώστε υπερπηδούν κάθε ανθρώπινο και ιερό φραγμό. Η Ηρώ την ιεροσύνη της, ο Λέανδρος την ιερότητα της παρθένου. Στο δωμάτιο της τον καλεί το βράδυ η ερωτευμένη. Μένουν μαζί όλη τη νύχτα. Και στο κρεβάτι της, τώρα βωμός στον Έρωτα, συντελείται η θυσία στον πόθο και στον Ίμερο.

Κάθε βράδυ τώρα η Ηρώ τοποθετεί στην υψηλότερη κορυφή του Πύργου μια λυχνία αναμμένη. Και με λαχτάρα στο κορμί και στην καρδιά, καρτερεί τον αγαπημένο της. Και ο αγαπημένος της, με οδηγό το φως του λύχνου, διαπλέει κολυμπώντας τον Ελλήσποντο. Και σπεύδει στην αγκαλιά που τον προσμένει.

Ένα βράδυ, που τα κύματα της θάλασσας σκοτώνονται στα βράχια και η θύελλα αφήνει ουρλιαχτά στο βίαιο πέρασμά της. Η Ηρώ ανάβει και πάλι το λυχνάρι. Και περιμένει, και περιμένει, και περιμένει. Ο Λέανδρος δεν ήρθε. Ανήσυχη σαν έφεξε, τρέχει στο παράθυρο. Βλέπει ψηλά σβηστό το λυχνάρι. Βλέπει κάτω ένα πτώμα ταλαντεύεται στην ακτή από το ήρεμο πια κύμα. Αντιλαμβάνεται αμέσως τι συνέβη. Η θύελλα είχε σβήσει το λυχνάρι. Και ο Λέανδρος παλεύοντας με τα κύματα, χωρίς τον φωτεινό οδηγό, σκοτώνεται στα βράχια. Δεν πολυσκέφτεται η Ηρώ για να αποφασίσει. Ολοφυρόμενη για το χαμό του αγαπημένου της, κρίνει πως δεν μπορεί να ζει χωρίς αυτόν.
Και κάπως έτσι περιγράφει ο ποιητής Μουσαίος (5ος αιώνας μ.Χ.) το θάνατό της.

…Εξέσχισε τον κεντητό χιτώνα της στα στήθη
Και ρίχνεται στο κενό από τον όρθιο πύργο.
Πάνω στον άψυχό της άντρα απέθανε η Ηρώ
και απομείναν αγκαλιά τα δυο τα λείψανά τους…

Οι κάτοικοι της Σηστού αναζητώντας την ιέρεια, βρίσκουν δύο αγκαλιασμένα πτώματα στα βράχια. Την Ηρώ και το Λέανδρο που έθαψαν μαζί στον ίδιο τάφο.