(1811-1901) Ένας από τους πιο αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς από την Κεφαλλονιά, γνωστός ανά το Πανελλήνιο και σε όλη την Ευρώπη. Στα συγγράμματα και στα άρθρα του καυτηρίαζε αδιακρίτως την ανηθικότητα, την αδικία και την υποκρισία. Η ανικανότητα των πολιτικών και η αυθαιρεσία των εκκλησιαστικών ιερατείων ήταν συχνά προσφιλή του θέματα. Εξ αιτίας αυτών και με αφορμή το σχόλιο του «Μπορούνε να ειπωθούνε οπαδοί του Χριστού, επειδή πιστεύουνε πως η θεότητα είναι τρισυπόστατη, ενώ η πραγματική τους θεότητα είναι το νιτερέσο τους;» (νιτερέσο=συμφέρον στην επτανησιακή διάλεκτο) διώχθηκε και αφορίσθηκε από την Εκκλησία.

Όταν κάποιος πήγε να τον πληροφορήσει για τον αφορισμό του ο Λασκαράτος του απάντησε: «Ευχαριστώ τον επίσκοπο για τον αφορισμό, αλλά θα τον παρακαλούσα πολύ να μου αφορίσει και τα παπούτσια των παιδιών μου για να μη λιώσουνε οι σόλες τους και υποβάλλομαι σε έξοδα». Σημείωση σύνταξης. Η κατάρα του αφορισμού περιλαμβάνει την φοβέρα ότι το πτώμα των αφορισθέντων δεν λιώνει.

Ένα άλλο πνευματώδες ανέκδοτο αφορά μια περίπτωση που στην ονομαστική του εορτή ο Λασκαράτος, έλαβε, σαν δώρο, ένα ζευγάρι κέρατα. Λίγες ημέρες μετά ο Λασκαράτος έστειλε μια όμορφη ανθοδέσμη στον αποστολέα των κεράτων, που είχε φτιάξει από τον κήπο του μαζί με ένα σημείωμα, στο οποίο ο Κεφαλλονίτης ποιητής έγραφε: «Έκαστος προσφέρει από αυτά που έχει. Χρόνια Πολλά».