Όρκο που δωκες, κριτή τον έκαμες
Ο Αφέντης του κριτή, είν' ο νόμος
Απο τους δυο που πάνε στον κριτή, ο ένας θα φύ' γελόντας, ο ένας θα βγη μοσκωμένος
Αμάχη μο ΄χει η Λάμπαινα βάνω κριτή το σπάρο και καρτερώ απ' το γκωβιό απόφαση να πάρω
Ειρωνικώς
Τόπος που δεν έχει κριτή και σπίτι χωρίς γάλα και μπόγιας να μην είν' παρών είναι κακά μαντάτα
Α' θα να πάμε στον κριτή, και φανερά και αντάμα
Και φανερά και αντάμα ή Να ρθής να πάμε αντάμα
Σαν έχης φίλο τον κριτή, μη φοβάσαι τον δυνατόν!
Ο κριτής βαστάει το νόμο = Είναι του Θεού ο πίτροπος
Ο άδικος κριτής, η μαστιγά του τοση
Κριτής τους νόμους αγνοών και ιατρός την τέχνην
Σα στο λε' ο κριτής συβάσου
Πολυκερνός κριτής τση μούχλας κατελώνης
Κριτής υποταζόμενος, ντροπή του και που κάθε κάθεται
Άικος κριτής, δίκια η κρίσι του Θεού
Όποιος λάχει λέει, μα ο κριτής θ' αποφασίση!
Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Στου διαβόλου το χωργιό άδικος κριτής καθίζει!
Αν σε γαμίσ' ο κριτής που θα πας να κριθής
Στων αμαρτωλών την χώραν κριτής άδικος καθίζει
Ο κριτής λέγει ψέματα, η κοπριά δε λέγει
Η ωφέλεια της κοπριάς στα χωράφια είναι αλάνθαστη, πάντοτε ωφέλιμος
Οι κριτάδες κι' οι δραγάτες πάντα ξένοι
Κριτὴν γνῶθι
Γνώριζε τον κριτή
Κριτής, βαρύ το φόρτωμα
Φκιά κουφά τζ' ο Θεός κριτής
