Θεωρείται η πιο μορφωμένη γυναίκα της εποχής της.
Πολέμησε τις αιρέσεις.

Όνομα:	Σύλβια
Ετυμολογία:	Από τη λατινική λέξη silva και σημαίνει "δάσος".

Η Αγία Σωσάννα έζησε στα τέλη του τρίτου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Παλαιστίνη, είχε πατέρα τον Αρτέμιο, εθνικό και ιερέα των ειδώλων και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα. Η ίδια όμως γνώρισε την χριστιανική πίστη, γι' αυτό βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό, χριστιανή.

Αυτό εξόργισε πολύ τους Εθνικούς και τους Εβραίους, οι οποίοι αποφάσισαν από κοινού να την σκοτώσουν. Το σχέδιο της δολοφονίας της όμως, το πληροφορήθηκε ο επίσκοπος και μαζί με την Αγία προσπάθησαν να βρουν μία λύση. Τελικά τη λύση την έδωσε η Σωσάννη. Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή. Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια. Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή.

Όταν κινήθηκε ο διωγμός της Εκκλησίας από τον Διοκλητιανό, η Σωσάννα χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξακολούθησε να λατρεύει τον Ιησού Χριστό φανερά. Συλληφθείσα γι' αυτό και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θανατική ποινή.

Η Αγία Σωσάννα παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο της μέσα στην πυρά.

Όνομα:	Σουσάννα
Ετυμολογία:	Από το Εβραϊκό 'Σιοσιάννα' που αποτελεί δάνειο από την Αιγυπτιακή γλώσσα και σημαίνει 'κρίνος'

Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν να γίνουν οι κανόνες της 6ης οικουμενικής συνόδου όπου όριζαν την ηλικία των κληρικών και επισκόπων. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του.

Όνομα:	Ελευθέριος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει τον πρόμαχο της ελευθερίας, τον ελευθερωτή.

Ο Άγιος Κορέμμων (ή Κοράμων) ήταν έπαρχος Ρώμης στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.). Ήταν παρών στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ελευθερίου και από τα θαύματα του Αγίου πίστεψε στον Χριστό, τον ομολόγησε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.

Όνομα:	Κορεμνών
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Ερημίτης, με το τοπικό όνομα Urbez, μάλλον γηγενής του Bordeaux, αιχμαλωτίστηκε από Σαρακηνούς που τον μετέφεραν στην Ισπανία. Εκεί, όταν ελευθερώθηκε, έγινε ερημίτης, ασκητής, αφήνοντας φήμη μέχρι σήμερα στην περιοχή της Αραγονίας. Πέθανε το 805 μΧ.

Όνομα:	Ουρμπίτιος
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Δεν υπαρχει αγία με αυτό το όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ελευθερία
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει την πρόμαχο της ελευθερίας, την ελευθερώτρια.

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Σουσάννας
Ετυμολογία:	Αντίστοιχο αρσενικό του Εβραϊκού 'Σιοσιάννα' που αποτελεί δάνειο από την Αιγυπτιακή γλώσσα και σημαίνει 'κρίνος'.

Για ονομαστική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Σύλβιος
Ετυμολογία:	Από τη λατινική λέξη silva και σημαίνει "δάσος".

Μητέρα του Αγίου Ελευθερίου, που όταν αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτήν.

Όνομα:	Ανθή
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'ανθώ' και σημαίνει "αυτή που ανθίζει". Ανάλογα με τα διάφορα υποκοριστικά που προέρχονται από αυτό το όνομα και αυτό το ρήμα έχουμε και τις διάφορες έννοιες που αυτά τα υποκοριστικά εκφράζουν όπως π.χ. Ανθώ= αυτή που βρίσκεται σε περίοδο άνθησης, ανθίζει, Ανθούσα= αυτή που βρίσκεται σε πλήρη άνθηση, Άνθεια και Άνθεα ή Ανθέα=ανθηρή, λαμπερή, Ανθηίς= ανθισμένη, και ούτω καθεξής.

(Saint Virginia Centurione Bracelli) (1587 - 1651)

Κόρη του Δόγη της Γένουας, Γεώργιου Σεντουριόνε, (Giorgio Centurione). Δέχθηκε να παντρευτεί τον άντρα που της πρότεινε η οικογένεια της, Τον Γασπάρο Γκριμάλντι Μπρασέλλι, ένα μέθυσο και χαρτοπαίκτη, που δεν ήταν καλός ούτε σαν σύζυγος ούτε σαν πατέρας και που πέθανε πέντε χρόνια αργότερα, αφήνοντας την, στα είκοσι της, χήρα με δυο μικρά παιδιά. Η ζωή της μετά ήταν όλη αφιερωμένη στο μεγάλωμα των παιδιών της και σε κάθε είδους φιλανθρωπίες.

Όνομα:	Βιργινία
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'virgo' και σημαίνει "παρθένος".

Ο Άγιος Βάκχος καταγόταν από την Παλαιστίνη και υπήρξε στα χρόνια των Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780 - 797 μ.Χ.). Ήταν γιος γονέων χριστιανών, αλλά ο πατέρας του αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε μωαμεθανός.

Ένας από τους γιους του όμως ο Δαχάκ, θέλησε να επανέλθει στον χριστιανισμό, παρακινώντας και την ευσεβή μητέρα του κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου βαπτίσθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα Βάκχος. Αλλά ο ηγούμενος της Μονής, φοβούμενος τυχών εκδίκηση των Τούρκων, έδιωξε τον Βάκχο από τη Μονή.

Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος βρήκε τη μητέρα και τα αδέλφια του, που επανέφερε στη Χριστιανική πίστη, εκτός από έναν, ο οποίος και τον κατάγγειλε στους Τούρκους. Οι Τούρκοι αμέσως συνέλαβαν τον Βάκχο και τον οδήγησαν στον κριτή. Ο Άγιος, μπροστά σ' όλους τους παρευρισκόμενους μωαμεθανούς, ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη και έτσι αποκεφαλίστηκε.

Όνομα:	Βάκχος
Ετυμολογία:	Επωνυμία του θεού Διόνυσου από την οποία προέρχονται οι Βάκχες-Μαινάδες και το ρήμα βακχεύω (Μετέχω σε εορτασμό προς τιμή του Διόνυσου και κατ' επέκταση σήμερα καταλαμβάνομαι από ή παρακινώ σε οργιαστικό ενθουσιασμό).

Ο Αγίος Γουρίας μαζί με τον Άγιο Βαρσανούφιο προσπαθούσαν να διαδώσουν την Χριστιανική πίστη στους Μουσουλμάνους.

Όνομα:	Γουρίας
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη 'augurium'=οιωνοσκόπημα και εννοεί τον καλό οιωνό. Οπότε Γουρίας σημαίνει γουρλής, ευοίωνος, αυτός που φέρνει καλή τύχη.

Βενεδικτίνος μοναχός, γόνος βασιλικής οικογένειας και ανηψιός του αγίου Κολούμπα, τον οποίο ακολούθησε σαν μαθητής. Μαζί έκτισαν γύρω στο 575 μ.Χ. ναό στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή σαν Αμπερτίν (Aberdeen). Θεωρούνται οι εκχριστιανιστές των Πικτών (Picts) φυλή Κελτών που ζούσαν στην Ανατολική και Βόρεια Σκωτία.

Το όνομα Πίκτες τους το έδωσε ο Ρωμαίος, Ευμένιος, το 297 μ.Χ. και προέρχεται από το λατινικό ‘picti’ που σημαίνει άνθρωποι βαμμένοι ή ζωγραφισμένοι με τατουάζ.

Όνομα:	Δροστάν
Ετυμολογία:	Ίσως από την πρωτο-Κελτική λέξη ‘trusto’=φασαρλίτικος, κλαψιάρης

Ο Άγιος Ελευθέριος ήταν επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα. Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό.

Ο Ελευθέριος θέλησε να γίνει χριστιανός και προφασιζόμενος λόγους υγείας, απομακρύνθηκε των αυλικών θορύβων και εγκαταστάθηκε σ' ένα χωριό κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, όπου έκτισε υπόγειο ευκτήριο οίκο. Εκεί βαπτίσθηκε και κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων.

Όταν ο βασιλιάς έμαθε γι' αυτόν, πήγε στον τόπο αυτό, τον ανακάλυψε και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον επαναφέρει στην ειδωλολατρία, πράγμα που δεν το κατάφερε και έτσι τον αποκεφάλισε.

Όνομα:	Ελευθέριος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει τον πρόμαχο της ελευθερίας, τον ελευθερωτή.

Ο Άγιος Ελευθέριος ήταν επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα. Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό.

Ο Ελευθέριος θέλησε να γίνει χριστιανός και προφασιζόμενος λόγους υγείας, απομακρύνθηκε των αυλικών θορύβων και εγκαταστάθηκε σ' ένα χωριό κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, όπου έκτισε υπόγειο ευκτήριο οίκο. Εκεί βαπτίσθηκε και κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων.

Όταν ο βασιλιάς έμαθε γι' αυτόν, πήγε στον τόπο αυτό, τον ανακάλυψε και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον επαναφέρει στην ειδωλολατρία, πράγμα που δεν το κατάφερε και έτσι τον αποκεφάλισε.

Όνομα:	Ελευθέριος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει τον πρόμαχο της ελευθερίας, τον ελευθερωτή.

Μεγάλος πατέρας, διδάσκαλος και ιεράρχης της χριστιανικής θρησκείας που γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). και υπήρξε μέγας πολέμιος των Ελλήνων, του Ελληνικού πολιτισμού, της Ελληνικής παιδείας και των Εβραίων.

Μεταξύ πολλών άλλων αξίζει να αναφερθούν τα πιο κάτω:

Στο ‘περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα’ πόνημά του, απαγορεύει τη χρήση Ελληνικών ονομάτων, λέγοντας
«Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγονών να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων» (δηλαδή της Παλαιάς. Διαθήκης και των αγίων.)

Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Έμεινε από πολύ νωρίς ορφανός από πατέρα. Ήταν ευφυέστατος και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια, κοντά στον τότε διάσημο Έλληνα ρήτορα Λιβάνιο, αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο.

Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του ασκήτεψε, σε ηλικία 34 ετών χειροτονήθηκε διάκονος και στα 40 του πρεσβύτερος. Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης. Από την θέση αυτή, μεταξύ άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελείται σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε αλλαγές.

Λόγω του χαρακτήρα του και της ακραίας του συμπεριφοράς καθαιρέθηκε και εξορίστηκε. Το 402 μ.Χ. αποκαταστάθηκε στον πατριαρχικό θρόνο. Δυο χρόνια αργότερα όμως, καθαιρέθηκε ξανά και εξορίστηκε στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Δεν βρήκαμε άλλες πλροφορίες για αυτόν τον Ρώσο άγιο

Όνομα:	Στέφανος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό στέφανος (στεφάνι) και σημαίνει "στεφανωμένος".

Ο Όσιος Παύλος καταγόταν από την πόλη Ελαία, που βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αντίοχο και την Ευδοκία, οι οποίοι νωρίς πέθαναν και άφησαν τον Παύλο ορφανό και απροστάτευτο. Έτσι ο Παύλος αναγκάστηκε να βόσκει χοίρους για να ζήσει.

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλειος, που ασκήτευε στο όρος Λάτρος (Δυτική Μικρά Ασία, κοντά στην αρχαία Μίλητο), έμαθε την κατάσταση του Παύλου και έστειλε κάποιο μοναχό να τον βρει και να τον φέρει στη Μονή. Στην αρχή οι χωρικοί αρνήθηκαν να δώσουν τον ορφανό, αλλά ο αδελφός του τον εμπιστεύθηκε στον ασκητή Πέτρο σαν μαθητευόμενο.

Κοντά στον Πέτρο, ο Παύλος διδάχτηκε τη μοναχική ζωή και τόσο πολύ διακρίθηκε σ' αυτή, ώστε μετά τον θάνατο του Πέτρου οι μοναχοί τον κάλεσαν στην ηγουμενία της Μονής. Αυτός όμως δεν δέχτηκε και έφυγε πιο μέσα στο βουνό και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Έπειτα κατέβηκε στα κάτω μέρη του βουνού και έκτισε ωραίο ναό στο όνομα της Αγίας Τριάδας, όπου και παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, αφού έκανε και πολλά θαύματα.

Μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν ότι πέθανε σε βαθιά γεράματα το 896 μ.Χ.

Όνομα:	Παύλος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο ρωμαϊκό ψευδώνυμο  'Paulus' =μικρός

Αγωνιστής της ΕΟΚΑ, για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό.

Όνομα:	Χαράλαμπος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό χαρά και το ρήμα λάμπω και σημαίνει "αυτός που λάμπει από χαρά".