Οι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένος. Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας, ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών. Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.

Αργότερα, ο Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία, όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος.

Ο Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας, όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο.

Οι άλλοι δύο, ο Νικάνωρ και ο Παρμένος, πέθαναν στην Ιερουσαλήμ, εκτελώντας το διακονικό τους έργο.

Όνομα:	Πρόχορος
Ετυμολογία:	Από τις Ελληνικές λέξεις 'πρό' και 'χορός' και εννοεί αυτόν που προηγείται του χορού ή ο εισαγωγικός ή πρώτος χορός. Βασικά πρώτος παντός ομίλου.

Οι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένος. Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας, ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών. Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.

Αργότερα, ο Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία, όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος.

Ο Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας, όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο.

Οι άλλοι δύο, ο Νικάνωρ και ο Παρμένος, πέθαναν στην Ιερουσαλήμ, εκτελώντας το διακονικό τους έργο.

Όνομα:	Τίμων
Ετυμολογία:	Αξιότιμος, τιμημένος

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Προχόρη
Ετυμολογία:	Από τις Ελληνικές λέξεις 'πρό' και 'χορός' και εννοεί αυτήν που προηγείται του χορού ή ο εισαγωικός ή πρώτος χορός. Βασικά πρώτη παντός ομίλου.

Δεν υπάρχει αγία μα αυτό το όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Τιμώ
Ετυμολογία:	Αξιότιμη, τιμημένη

Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνομα. Το όνομα γιορτάζει της Οσίας Ειρήνης, της Χρυσοβαλάντου

Όνομα:	Χρυσοβαλάντη
Ετυμολογία:	Από το επίθετο χρυσή και το βαλάντιο (πουγκί, πορτοφόλι) και σημαίνει "αυτή που έχει χρυσό βαλάντιο".

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα. Το όνομα γιορτάζει της Οσίας Ειρήνης, της Χρυσοβαλάντου

Όνομα:	Χρυσοβαλάντης
Ετυμολογία:	Από το επίθετο χρυσός και το βαλάντιο (πουγκί, πορτοφόλι) και σημαίνει "αυτόν που έχει χρυσό βαλάντιο".

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε λίγο πριν το 1500 μ.Χ. στο ορεινό χωριό Σκλάταινα της Καρδίτσας, την σημερινή Δρακότρυπα. Σε ηλικία 18 ετών μόνασε στα Μετέωρα λαμβάνοντας το όνομα Δανιήλ.

Τρία χρόνια αργότερα, αναζητώντας πιο απομονωμένο τόπο και επειδή δεν του έδιναν την ευκαιρία ν’ αναχωρήσει, πήδηξε ως δια θαύματος κάτω από το βράχο των Μετεώρων και μετέβη στις Καρυές του Αγίου Όρους. Εκεί γίνεται ιερεύς και μεγαλόσχημος μοναχός, μετονομασθείς σε Διονύσιο.

Αργότερα εγκαθίσταται στην σκήτη Καρακάλου όπου έζησε ερημικά για δέκα έτη με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία, βιώνοντας πολλές θαυματουργικές ενέργειες του Θεού. Η ισάγγελη ζωή του στάθηκε αιτία της εκλογής του ως ηγουμένου της βουλγαρικής, τότε, μονής Φιλοθέου. Συναντώντας μεγάλες αντιδράσεις για τον τρόπο ζωής που θέλησε να εφαρμόσει στην μονή εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε γύρω στο 1524 μ.Χ. στην μονή Τιμίου Προδρόμου στη Βέροια.

Θέλοντας ν’ αποφύγει την εκλογή του σε επίσκοπο που επεδίωκαν οι κάτοικοι της περιοχής, αναχώρησε κρυφά και μετέβη στον Όλυμπο. Εκεί ασκήτευσε σ’ ένα σπήλαιο που σώζεται μέχρι και σήμερα. Συκοφαντούμενος όμως εκδιώχθηκε από το ασκητήριό του και αναχώρησε για το Πήλιο, όπου το 1542 μ.Χ. ίδρυσε τη μονή της Αγίας Τριάδος Σουρβίας έπειτα από θαυματουργική υπόδειξη του Θεού.

Μετά από τρία έτη και λόγω της παντελούς ανυδρίας που έπληξε τον τόπο των διωκτών του, επέστρεψε επισήμως με πρόσκληση του διώκτη του Αγά Σάκου. Με την αγγελική βιωτή του γρήγορα προσείλκυσε πλήθος μοναχών, ο ίδιος όμως χρησιμοποιούσε τα πλησιόχωρα σπήλαια για προσευχή και ησυχία, όπου ζούσε στο γνόφο της νοερής προσευχής. Δεν παρέλειπε, ωστόσο, να περιέρχεται τα γύρω χωριά για να κηρύξει, να εξομολογήσει και να στηρίξει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Είχε απέραντη αγάπη για το λαό.

Εκοιμήθη εν ειρήνη.

Όνομα:	Διόνυσος
Ετυμολογία:	Το πρώτο συνθετικό ‘Διο’ του ονόματος του σημαίνει γιος του Δία, το δε δεύτερο ‘νυσος’ προέρχεται από τις Νύμφες τροφούς που τον παράδωσε ο Ερμής για να τον μεγαλώσουν, οι οποίες κατοικούσαν στη Νύσα της Μικράς Ασίας. Ο Σωκράτης χαριτολογώντας στον Κρατύλο του Πλάτωνα λέει ότι το όνομα σημαίνει αυτόν που δίνει τον οίνο. Και ότι θα μπορούσε να ονομαζόταν και Οιόνους γιατί γεμίζει το μυαλό μας με ‘οίησιν’, δηλαδή φαντασία, στοχασμό, διανόηση και κάμνει πολλούς από τους πίνοντας να νομίζουν ότι έχουν νουν, ενώ δεν έχουν.

Η Αγία Δροσίς μαρτύρησε, αφού την έριξαν μέσα σε χωνευτήριο χρυσού.

Όνομα:	Δροσίς
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη ΄δρόσος'=δροσιά

Ο Άγιος Ακάκιος, καταγόταν από την Απολλωνία και μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικίνιου. Aποκεφαλίστηκε στη Μίλητο.

Όνομα:	Ακάκιος
Ετυμολογία:	Από το 'α' το στερητικό και το κακία και σημαίνει τον άκακο.

Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες

Όνομα:	Αυξέντιος
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘αύξω’=αυξάνω, ενισχύω και σημαίνει αυτόν που αυξάνει και ενισχύει την ζωή και τα αγαθά, εν γένει. Η καταληξη '-ιανός' δηλώνει αυτόν που ανήκει στον Αυξέντη.

Ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας, ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών. Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.

Όνομα:	Νικάνωρ
Ετυμολογία:	Μάλλον Μακεδονικό όνομα, από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις ‘νίκη’ και ‘ανήρ’ και σημαίνει τον νικητή των ανδρών, εννοώντας τον εχθρικό στρατό.

Ο Όσιος Μωησής έζησε ασκητικά στην Λαύρα των Σπηλαίων. Φορούσε αλυσίδες και έναν βαρύ Σταυρό. Ο Θεός τον αξίωσε με το χάρισμα της θαυματουργίας.

Όνομα:	Μωυσής
Ετυμολογία:	Εβραϊκές και χριστιανικές πηγές ισχυρίζονται ότι είναι εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το ρήμα משה (μασιά), και σημαίνει αυτόν που βγήκε (διασώθηκε) από το νερό. Ωστόσο δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι το όνομα του, δόθηκε από την Αιγυπτία πριγκίπισσα που τον έσωσε, σαν βρέφος, από τα νερά του Νείλου. Οπότε μάλλον προέρχεται από την Αιγυπτιακή λέξη ‘μες, μέσου’ που σημαίνει παιδί, γιος.

Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν για την ομορφιά της, την ευσέβεια και την χριστιανική της ανατροφή. Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία. Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι δια της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.

Όνομα:	Ειρήνη
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ειρήνη και σημαίνει την "φιλήσυχη, ήρεμη", "αυτήν που καταφέρνει να φέρει την ειρήνη,η ειρηνοποιός".

Οι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένος. Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας, ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών. Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου.

Αργότερα, ο Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία, όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος.

Ο Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας, όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο.

Οι άλλοι δύο, ο Νικάνωρ και ο Παρμένος, πέθαναν στην Ιερουσαλήμ, εκτελώντας το διακονικό τους έργο.

Όνομα:	Παρμενίων
Ετυμολογία:	Από την πρόθεση 'παρά' και το ρήμα 'μένω' που σημαίνει παραμένω άρα ο παραμένων, αυτός που παραμένει σταθερός στις θέσεις του.