Θυγατέρα του Ούγρου Βασιλέα Μπάλα Δ’. Μετά το θάνατο του συζύγου της, Δούκα της Μείζονος Πολωνίας Boleslaus (Μπολεσλάους) εγκατέλειψε με μια από τις θυγατέρες της τα εγκόσμια και εισήλθε σε μοναστήρι όπου αργότερα έγινε ηγουμένη. Όλη της η ζωή, τόσο ως μοναχή όσο και σαν σύζυγος και μητέρα ήταν γιομάτη από πράξεις φιλανθρωπίας και αγάπης προς τον Χριστό.

Όνομα:	Γιολάντα
Ετυμολογία:	Φαίνεται ότι προέρχεται από το γαλλικό μεσαιωνικό όνομα Yolande, το οποίο πιθανόν να ήταν μια μορφή του ονόματος Violante, που ήταν παράγωγο του Λατινικού viola = βιολέτα. Επίσης το αντίστοιχο Ιταλικό είναι Yolanda. Εάν όντως προέρχεται από το ‘viola’ τότε μάλλον θα πρόκειται για το ίδιο άνθος που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν, ίον το εύοσμον. Κάποια στιγμή εμείς το ξεχάσαμε και μας το θύμισαν οι Τούρκοι σαν μενεξέ και οι Ιταλοί σαν βιολέτα και βιόλα. Νεότερα λεξικά αναφέρουν δε ότι το γιούλι θεωρείται σαν το υποκοριστικό του αρχαιοπρεπούς ‘ίου’ ('ία' των σταυρόλεξων).

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ονουφρία
Ετυμολογία:	Παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρεται ότι το Ονούφριος σημαίνει σκεπτικός, υπάρχει και μια διαφορετική προσέγγιση, και ίσως πιο ορθή, που λέει ότι προέρχεται από τα Κοπτικά που θεωρούνται σαν τα νέα Αιγυπτιακά και γράφονται με ελληνικό αλφάβητο. Είναι ένα από τα προσωνύμια του Όσιρι και σημαίνει αυτόν που είναι πάντα καλός και εύχαρις.

Από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες των αιγυπτιακών έρημων ο Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία. Από παιδί ακόμα έδειχνε φλογερό πόθο ολοκληρωτικής αφιέρωσης στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία, εντάχθηκε σε μια κοινοβιακή αδελφότητα, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην πνευματική και σωματική εγκράτεια και στην υπακοή. Η μεγάλη του ταπεινοφροσύνη έκανε τους αδελφούς του να τον αγαπήσουν πολύ. Όταν ωρίμασε περισσότερο στην ηλικία ο Ονούφριος θέλησε να πάει βαθύτερα στην έρημο, να γνωρίσει και να μιμηθεί τη ζωή των εκεί ασκητών της. Με μεγάλη λύπη η αδελφότητα άφησε ελεύθερο το επίλεκτο αυτό μέλος της. Αφού βάδισε αρκετά μέσα στην έρημο, συνάντησε την καλύβη του ερημίτη Ερμία, που με θεία αποκάλυψη τον περίμενε. Ο Ερμίας τον οδήγησε σε μια καλύβη, κάτω από έναν πελώριο φοίνικα, που δίπλα κελάρυζαν τα νερά μιας καθάριας πηγής. Εκεί ο Ονούφριος επιδόθηκε σε μεγαλύτερη πνευματική άσκηση, και η φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, που συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή, και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα.

Σύμφωνα με τοπικό θρύλο ο άγιος Ονούφριος υπήρξε ερμαφρόδιτος. Πριν γίνει ερημίτης, ο Ονούφριος ήταν γυναίκα και μάλιστα πόρνη και πολύ όμορφη. Ασπαζόμενη τον χριστιανισμό αποφάσισε να εγκαταλείψει την πορνεία, πλην όμως οι άντρες συνέχιζαν να την προσεγγίζουν ερωτικά. Για να γλυτώσει, προσευχήθηκε στο Θεό να την κάνει άσχημη. Πράγματι απέκτησε αντρικά χαρακτηριστικά, χωρίς όμως να εγκαταλείψει και τη γυναικεία της φύση. Στην τοιχογραφία ο καλλιτέχνης έχει αποδώσει τόσο τη μακριά γενειάδα όσο και τα γυναικεία στήθη της. Προέρχεται από τη λεγόμενη "εκκλησία των φιδιών" που χτίστηκε τον 11ο αιώνα μέσα στους ηφαιστειογενείς βράχους της Καππαδοκίας.

Όνομα:	Ονούφριος
Ετυμολογία:	Παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρεται ότι το Ονούφριος σημαίνει σκεπτικός, υπάρχει και μια διαφορετική προσέγγιση, και ίσως πιο ορθή, που λέει ότι προέρχεται από τα Κοπτικά που θεωρούνται σαν τα νέα Αιγυπτιακά και γράφονται με ελληνικό αλφάβητο. Είναι ένα από τα προσωνύμια του Όσιρι και σημαίνει αυτόν που είναι πάντα καλός και εύχαρις.

Η Αγία Μάρτυς Αντωνίνα καταγόταν από την πόλη Νίκαια της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Όντας Χριστιανή, φανερώθηκε στον Μαξιμιανό, όταν αναχώρησε για την Νίκαια και ομολόγησε με τόλμη γνώμης τον Χριστό. Γι' αυτό βασανίσθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή. Αφού την έβγαλαν από τη φυλακή, την πίεσαν με την βία να αρνηθεί τον Χριστό. Η Αγία δεν δέχθηκε και παρέμενε σταθερή στην πίστη της. Τότε οι δήμιοι μετά από πολλά βασανιστήρια την έβαλαν σε σάκο και την έριξαν στη λίμνη της Νίκαιας, στην οποία βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Όνομα:	Αντωνία
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά, την πρόθεση ‘αντί’ και το ρήμα ‘ωνέομαι’=αγοράζω από το οποίο έχουμε τις λέξεις ‘ωνή’=αγορά, ‘ωνητός’=αγοραστός και ‘ώνια’=ψώνια και μάλλον σημαίνει αυτήν που δωρίζει κάτι που αγοράζει. Την γενναιόδωρη.

Άγιος Βενέδικτος ο νέος Οσιομάρτυρας που μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη. Βσανίστηκε και αποκεφαλίσθηκε στις 12 Ιουνίου 1821 μ.Χ. μαζί με πολλούς μοναχούς και προεστούς χωριών της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους του Ρουμπούτ πασά.

Όνομα:	Βενέδικτος
Ετυμολογία:	Από τις Λατινικές λέξεις ‘bene’=ευ και ‘dicto’=είπε και εννοεί αυτόν που λέει καλά λόγια, ή για τον οποίο λέγονται καλά λόγια, δηλαδή τον ευ-λογημένο.

Ο εν Ασπροκάστρω αθλήσας νεομάρτυρας

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Όνομα:	Ονούφριος
Ετυμολογία:	Παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρεται ότι το Ονούφριος σημαίνει σκεπτικός, υπάρχει και μια διαφορετική προσέγγιση, και ίσως πιο ορθή, που λέει ότι προέρχεται από τα Κοπτικά που θεωρούνται σαν τα νέα Αιγυπτιακά και γράφονται με ελληνικό αλφάβητο. Είναι ένα από τα προσωνύμια του Όσιρι και σημαίνει αυτόν που είναι πάντα καλός και εύχαρις.

Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες

Όνομα:	Συνέσιος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'σύνεσις' που προέρχεται από το ρήμα 'συνίημι' που σημαίνει συγκεντρώνω και κατανοώ, αντιλαμβάνομαι. Δηλαδή Συνέσιος είναι αυτός που ενεργεί με σύνεση, με φρονιμάδα, εφαρμόζοντας την ορθή του κρίση. Ο συνετός.

Άγιος Τιμόθεος Ο Νέος Οσιομάρτυρας ο εν Θεσσαλονίκη

Όνομα:	Τιμόθεος
Ετυμολογία:	Από το 'τιμώ' και το 'Θεός' και σημαίνει 'αυτός που τιμά το Θεό' και 'αυτόν που ο Θεός τιμά'.

Επίσκοπος Κυρηνείας (Κατέχεται από την Τουρκία από το 1974 που εισέβαλε στην Κύπρο).

Όνομα:	Ζήνων
Ετυμολογία:	Από το Ζήν (όνομα του Θεού Ζευς) και σημαίνει "εκείνος που προέρχεται από το Θεό"

Όνομα:	Πέτρος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό πέτρα (βράχος) και σημαίνει "ο ακλόνητος". Το όνομα Πέτρος είναι μετάφραση του Αραμαϊκού 'Κηφά' που ήταν το πραγματικό όνομα του Απόστολου Πέτρου. Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τα ονόματα Πετραίος (Κένταυρος) και Πετραία (Ωκεανίδα νύμφη).