Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό όνομα

Όνομα:	Αβακουμία
Ετυμολογία:	Από το εβραϊκό Χαμπακούμ που σημαίνει "ένθερμος εναγκαλισμός" ή "πατέρας έγερσης" Αββά = πατέρας + κουμ = έγερση

Ο όγδοος από τους δώδεκα μικρούς προφήτες (Ωσηέ (770-725 π.Χ), Ιωήλ (825 π.Χ), Αμώς (750 π.Χ), Αβδιού (685 π.Χ), Ιωνάς (783-745 π.Χ), Μιχαίας (740-700 π.Χ), Ναούμ (640 π.Χ), Αββακούμ (600 π.Χ), Σοφονίας (640-610 π.Χ), Αγγαίος (520 π.Χ), Ζαχαρίας (520 π.Χ), Μαλαχίας (400 π.Χ). Το όνομά του σημαίνει «θερμός εναγκαλισμός».
Στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό, επειδή παρέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία.
Πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.

Όνομα:	Αβακούμ
Ετυμολογία:	Από το εβραϊκό Χαμπακούμ που σημαίνει "ένθερμος εναγκαλισμός" ή "πατέρας έγερσης" Αββά = πατέρας + κουμ = έγερση.

Αφού μαρτύρησαν οι γονείς της, η Βιβιάνα με την αδελφή της Δήμητρα, παραδόθηκαν σε κάποια γυναίκα που τις έσπρωξε στην πορνεία. Με την άρνηση της να συνεργαστεί η Βιβιάνα κλείστηκε σε φρενοκομείο όπου μαστιγώθηκε μέχρι θανάτου.

Όνομα:	Βιβιανή
Ετυμολογία:	Από τα Λατινικά ‘vivus’ και ‘vivo’ που σημαίνουν το έμβιο, έμψυχο, αυτό που έχει ζωή. Η κατάληξη -ανή σημαίνει αυτήν που ανήκει στον Βίβο.

Η Αγία Μυρώπη (ή Μερόπη) θανατώθηκε επειδή έθαψε το πτώμα του Αγίου Ισίδωρου του ναύτη, που άφησαν άταφο οι εκτελεστές του.

Όνομα:	Μερόπη
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο μείρομαι=μερίζω και το όψ=φωνή κι σημαίνει αυτόν που μιλά ενάρθρως άρα όμορφα. Το επίθετο μέροπες δόθηκε στους ανθρώπους διότι μόνοι αυτοί μιλούν ενάρθρως.

Ερημίτης από το Οξύρρυγχο της Κάτω Αιγύπτου.

Όνομα:	Ηρακλείμων
Ετυμολογία:	Από τα Λατινικά ‘Hercules’=Ηρακλής και ‘clemens’=πράος, γαλήνιος, απαλός, ήπιος και σημαίνει τον ήρεμο Ηρακλή.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα, για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ηρακλείμουσα
Ετυμολογία:	Από τα Λατινικά ‘Hercules’=Ηρακλής και ‘clemens’=πράος, γαλήνιος, απαλός, ήπιος και σημαίνει τον ήρεμο Ηρακλή.

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Μέροψ
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο μείρομαι=μερίζω και το όψ=φωνή κι σημαίνει αυτόν που μιλά ενάρθρως άρα όμορφα. Το επίθετο μέροπες δόθηκε στους ανθρώπους διότι μόνοι αυτοί μιλούν ενάρθρως.

Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνομα. Το όνομα όμως αυτού του πολύτιμου λίθου προέρχεται από την λατινική λέξη ‘rubeus’που σημαίνει βαθυκόκκινος, πορφυρός. Έτσι καταλήξαμε στην υιοθέτηση της εορτής του Αγίου Πορφυρίου του καυσοκαλυβίτη σαν ©ΤΕΗ - Τεκμαρτή Εορταστική Ημερομηνία για την Ρουμπίνη

Όνομα:	Ρουμπίνη
Ετυμολογία:	Από τον ομώνυμο βαθυκόκκινο πολύτιμο λίθο και σημαίνει "η πολύτιμη σαν το ρουμπίνι".

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα. Το όνομα όμως αυτού του πολύτιμου λίθου προέρχεται από την λατινική λέξη ‘rubeus’που σημαίνει βαθυκόκκινος, πορφυρός. Έτσι καταλήξαμε στην υιοθέτηση της εορτής του Αγίου Πορφυρίου του καυσοκαλυβίτη σαν ©ΤΕΗ για τον Ρουμπίνο.

Όνομα:	Ρουμπίνος
Ετυμολογία:	Από τον ομώνυμο βαθυκόκκινο πολύτιμο λίθο και σημαίνει "ο πολύτιμος σαν το ρουμπίνι".

Οι Άγιοι Ιωάννης, Ηρακλείμων, Ανδρέας και Θεόφιλος κατάγονταν από την πόλη Οξύρρυγχο της Κάτω Αιγύπτου

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου

Όνομα:	Σολομών
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα 'שלמה' (σιάλεμ) και σημαίνει αδιάσπαστος, ολόκληρος.

Ο Όσιος Ιωαννίκιος ήταν Σέρβος από τη περιοχή της Ζέτας (σημερινό Μαυροβούνιο) και έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Δεσπότης της Σερβίας, Γεώργιος Μπράνκοβιτς έφερε την άρρωστη κόρη του στον Άγιο, την οποία και θεράπευσε. Για να τον ευχαριστήσει, ο Δεσπότης έχτισε ένα μοναστήρι στην περιοχή εκείνη, που σήμερα είναι γνωστό ως μοναστήρι Ντέβιτς. Στο μοναστήρι αυτό, που βρίσκεται στη περιοχή του Κοσσόβου, βρίσκονται και τα Ιερά λείψανα του Οσίου.

Όνομα:	Ιωαννίκιος
Ετυμολογία:	Πιθανώς από το Ιωάννης και το νίκη. Ο νικητής Ιωάννης.

Κύπριος Άγιος, ένας από τους 300 Αλαμάνους. Ασκήτεψε στην Καλαμιθάσαν κοντά στο Φτερικούδι της επαρχίας Λευκωσίας. Οι κάτοικοι της περιοχής έκτισαν ναό προς τιμήν του, όπου και εναπέθεσαν και το λείψανόν του. Λέγεται ότι θαραπεύει κωφούς και νοσήματα της ακοής γενικότερα.

Όνομα:	Αβακούμ
Ετυμολογία:	Από το εβραϊκό Χαμπακούμ που σημαίνει "ένθερμος εναγκαλισμός" ή "πατέρας έγερσης" Αββά = πατέρας + κουμ = έγερση.

Όνομα:	Ανδρέας
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ (γενική ανδρός) και σημαίνει "ο ανδρείος, ο πραγματικός άνδρας".

Η αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου έγινε από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του, πριν πεθάνει, ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν» παρμένα από την φράση «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» και στα Νέα Ελληνικά «για να είναι ένα όπως εμείς», δηλαδή να είναι ενωμένοι όπως εσύ και εγώ. Μια φράση ειπωμένη με αγάπη και που σήμερα, δυστυχώς, χρησιμοποιείται για μια νέα θλιβερή διαμάχη μεταξύ των ορθοδόξων χριστιανών.

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης (τουρκική λέξη που σημαίνει Σημαιοφόρος), γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Και αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο μετά την πρώτη τάξη του δημοτικού για να δουλέψει. Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός στα δεκατέσσερά του και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λόγω σοβαρής ασθένειας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης.

Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπου υπηρέτσε για 30 χρόνια.

Τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός 70 χρόνια πριν, και το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.

Όνομα:	Πορφυρίων
Ετυμολογία:	Αυτός που έχει βαθύ κόκκινο χρώμα.