Μέγας ασκητής στην Αιγυπτιακή έρημο, Ιερέας και ηγούμενος κοινοβίου κοντά στην πόλη Πανεφώ. Επειδή δεν ήθελε τιμές, εγκατέλειψε τη Μονή του και με λαϊκή ενδυμασία κατέφυγε στη Μονή Ταβεννησιωτών και υπηρετούσε όπως ο τελευταίος υπηρέτης. Μετά τρία χρόνια όμως, τον γνώρισε κάποιος μαθητής του και επανήλθε στη Μονή του. Αλλά και πάλι για τους ίδιους λόγους την εγκατέλειψε και πήγε στην Παλαιστίνη και έπειτα ξαναγύρισε στη Μονή του, όπου με πλήρη ταπεινοφροσύνη αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά. Λόγοι του οσίου αυτού, σώζονται στον Ευεργετινό.

Όνομα:	Πινούφριος
Ετυμολογία:	Αιγυπτιακό/Κοπτικό όνομα υπό διερεύνηση.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα, για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πινουφρία
Ετυμολογία:	Αιγυπτιακό/Κοπτικό όνομα υπό διερεύνηση.

Ο Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός γεννήθηκε περί το 1520 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη. Μετέβη νέος στην Κωνσταντινούπολη, όπου πριν το 1546 μ.Χ. έγινε Μοναχός της Αδελφότητος «τῶν Στουδιτῶν», λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός και την προσωνυμία «Στουδίτης». Υπήρξε περιφανής ιεροκήρυκας της Βασιλεύουσας, σπείροντας λόγους πλήρεις ωφελείας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο του «Θησαυρός» που εκτύπωσε στη Βενετία. Το βιβλίο εκδόθηκε 51 περίπου φορές μέχρι το 1926 μ.Χ. και μεταφράστηκε στα τουρκικά, σερβικά και ρωσικά. Κυκλοφόρησε δε και στην Βουλγαρία σαν ‘Δαμασκηνάρια’. Περιλαμβάνει διάφορα κείμενα, όπως Κανόνες προς τιμή του Νεομάρτυρος Νικολάου, ποιήματα προς τιμήν της Παναγίας σε ομηρική γλώσσα, μία Παραίνεσις προς Μοναχούς. Συνέγραψε επίσης και μελέτες περί ζωολογίας και μετεωρολογίας που πιστοποιούν την ευρεία παιδεία του. Φαίνεται ότι υπήρξε ένας από τους πιο μορφωμένους κληρικούς της εποχής του. Εκοιμήθη το 1577 μ.Χ.

Όνομα:	Δάμασκος
Ετυμολογία:	O καταγόμενος από τη Δαμασκό. Από το αρχαίο Ελληνικό όνομα Δάμασκος που προέρχεται από τα ‘δάμος’=δήμος και ‘ασκώ’ και σημαίνει αυτόν που ασκεί (προετοιμάζει) τον λαό για πόλεμο

Νέος εγκατέλειψε το σπίτι και την πατρίδα του και πήγε στη μονή Αγίου Νικολάου στο Βιδύνιο. Ταξίδεψε σε πολλούς τόπους και πέθανε στις 27 Νοεμβρίου 1362/3 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη όπου και κηδεύτηκε.

Όνομα:	Θεοδόσιος
Ετυμολογία:	Από το Θεός και το δίδωμι και σημαίνει "ο δοσμένος στο Θεό".

Κοιμήθηκε το 1392 μ.Χ. Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Έζησε τον 4ο μ.Χ. αι. επί βασιλέως Αρκαδίου (περί το 395 μ.Χ.).

Ζούσε στη Βηθλαδά της Περσίας και καταγόταν από επίσημο γένος. Ήταν φίλος με το βασιλιά των Περσών, Ισδιγέρδη. Παρασυρμένος από αυτή τη φιλία του, ο Ιάκωβος απαρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό.

Όταν το έμαθαν αυτό η μητέρα και η γυναίκα του, οι οποίες ήταν ευσεβείς και πιστές χριστιανές λυπήθηκαν και εξοργίστηκαν. Και οι δύο λοιπόν τον επιπλήξανε για τη στάση του και του δήλωσαν ότι δεν ήθελαν καμία σχέση, μαζί του. Αυτό το μικρό πλήγμα, επανέφερε τον Ιάκωβο στον ίσιο δρόμο. Τον έκανε να διαπιστώσει το χάσμα το οποίο δημιούργησε. Έτσι ο Ιάκωβος αποφάσισε να εξαγνίσει το ατόπημά του και να επανέλθει στον δρόμο του Θεού.

Μετά από την απόφαση αυτή, πήγε στον βασιλιά και ομολόγησε μπροστά του την μία και αληθινή πίστη στον Χριστό. Ο Ισδιγέρδης εξεπλάγη γι' αυτή την αλλαγή του Ιακώβου και προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο Ιάκωβος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και γι' αυτό διατάχθηκε να τον βασανίσουν. Μαρτύρησε με ακρωτηριασμό των άκρων του και κατόπιν με τον αποκεφαλισμό του. Με αυτό τον μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Μια αξιόλογη ενέργεια, που έχει σχέση με τον Άγιο Ιάκωβο τον Πέρση που έγινε στην Κύπρο και αξίζει μνείας είναι η δημιουργία της υπηρεσίας διάσωσης βρεφών. Μια πρωτοβουλία της Εκκλησίας της Κύπρου για τη σωτηρία εγκαταλειμμένων βρεφών με την ιδέα της βρεφοδόχου. Η βρεφοδόχος ήταν ένα κιβώτιο, κατάλληλα διαμορφωμένο και εξοπλισμένο, που χωρούσε ένα ή και δυο βρέφη και είχε χρησιμοποιηθεί, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, για να μειωθούν οι θάνατοι βρεφών που εγκαταλείπονταν συνήθως από τις μητέρες τους. Η φτώχεια και ο συντηρητισμός, ανάγκαζαν πολλές κοπέλες να εγκαταλείπουν τα νεογέννητα παιδιά τους, είτε γιατί είχαν γεννηθεί εκτός γάμου, είτε γιατί δεν μπορούσαν να τα ζήσουν. Την ανατροφή των παιδιών αυτών αναλάμβανε η εκκλησία της Κύπρου με γενναίες χορηγίες και από άλλους ευκατάστατους πολίτες και ιδρύματα. Πολλά παιδιά δίνονταν προς υιοθεσία. Υπολογίζεται ότι διασώθηκαν πάνω από 250 παιδιά. Η βρεφοδόχος βρισκόταν έξω από το ναό του Αγίου Ιακώβου του Πέρση στη Λευκωσία και γι’ αυτό στα περισσότερα αγοράκια, που δεν είχαν βαπτισθεί, δινόταν το όνομα Ιάκωβος.

Παρόμοια κίνηση είχε δημιουργηθεί και στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1940 και η φωτογραφία που παρατίθεται είναι από βρεφοδόχο στην Αθήνα, που βρισκόταν στο Δημοτικό Βρεφοκομείο επί της οδού Πειραιώς. Σήμερα το κτίριο στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Δεν υπαρχει Αγία με αυτό το όνομα. Πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ιακωβία
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ και σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ.

Ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης οφείλει την επωνυμία του στο όρος Σινά, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα. Γεννήθηκε το έτος 1255 μ.Χ. στο χωριό Κούκουλο, πλησίων των Κλαζομενών της Μικράς Ασίας (αρχαία πόλη που βρισκόταν 40 χιλιομ. ΝΔ της Σμύρνης). Πήγε στην Κύπρο, όπου έζησε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά σε κάποιον ενάρετο μοναχό και έγινε και ο ίδιος δόκιμος και στη συνέχεια μετάβηκε στο όρος Σινά. Εκεί έλαβε τη μοναχική κουρά και έζησε ασκώντας την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, με αυστηρή νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Από το Σινά αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα, ως επισκέπτης και προσκυνητής του Παναγίου Τάφου και των λοιπών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης και κατόπιν πήγε στην Κρήτη, στους Καλούς Λιμένες, όπου διδάχθηκε τη νοερά προσευχή από τον ερημίτη Αρσένιο τον Αγιοφαραγγίτη. Πέρασε και από πολλούς άλλους τόπους όπως το Άγιον Όρος, την Σερβία και Βουλγαρία, τις πόλεις Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη και τα νησιά Χίο και Μυτιλήνη, και το Κατακεκρυωμένον όρος της Θράκης.

Μετά από μικρή ασθένεια ο Όσιος Γρηγόριος κοιμήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1347 μ.Χ.

Όνομα:	Γρηγόριος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα γρηγορώ και σημαίνει "αυτός που είναι σε εγρήγορση, που παρακολουθεί και προσέχει, ο ακοίμητος φρουρός"

Ασκητής που έζησε 37 χρόνια μέσα στο κελί του, χωρίς να βγει καθόλου, παρά τις παγίδες, κατά την άποψη του, του δαίμονα να τον αποσπάσει από την καλύβα του.
Απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Ναθαναήλ
Ετυμολογία:	Εβραϊκό όνομα από τις λέξεις ’נתן’ (ναταν)=δίδω και 'א’ל‘ (ηλ)=θεός που σημαίνει αυτόν που δόθηκε από τον Θεό και στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί σαν Θεόδοτος.

Μέγας ασκητής ο Παλλάδιος, έκτισε ένα μικρό κελί σ' ένα βουνό που ονομαζόταν Ίμμαι (ή Ήμμη). Εκεί, με πολλή αγρυπνία, νηστεία και συνεχή προσευχή, αξιώθηκε από τον Θεό να θαυματουργεί. Κάποτε, βρέθηκε μπροστά στην πόρτα του κάποιος έμπορος σφαγμένος, που τον είχε σφάξει και ληστέψει κάποιος ληστής. Τότε όλοι καταδίκασαν τον Παλλάδιο, σαν φονιά του εμπόρου. Ο Παλλάδιος, όμως, προσευχήθηκε και ανέστησε τον έμπορο που αμέσως έδειξε τον αληθινό φονιά, που ήταν μάλιστα ανάμεσα σ' αυτούς πού κατηγορούσαν τον Παλλάδιο. Το θαύμα αυτό έκανε ν' αποκτήσει ο Παλλάδιος φήμη αγίου ανδρός σ' όλα τα περίχωρα. Έτσι λοιπόν, θεοσεβώς, αφού έζησε ο Παλλάδιος, ειρηνικά τελείωσε την επίγεια ζωή του.

Όνομα:	Παλλάδιος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη ‘πάλλω’=σείω, κραδαίνω, κουνώ, τινάσσω. Με το δωρικό Πάλλαξ και το Ιωνικό Πάλληξ εννοούσαν τους νεανίες και νεάνιδες και τα μικρά κορίτσια, τις κουκλίτσες Παλλάδιον το άγαλμα της θεάς Αθηνάς που βρισκόταν στην Αθήνα. Παλλάς Αθηνά εννοείτο η παρθένος Αθηνά. Το δε όνομα Παλλάδιος σημαίνει αυτόν που είναι αφιερωμένος στην Παλλάδα Αθηνά.