Για χριστιανική εορτή παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αβερκία
Ετυμολογία:	Tο Ρωσικό όνομα 'Averkii'=Αβέρκυ μάλλον αποτελεί Ρωσοποιημένη έκδοση του Ελληνικού Αβέρκιος που μπορεί να προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'averto'=αποτρέπω

Επίσκοπος της Βερόνας, δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες για το βίο του, γνωρίζουμε όμως ότι επισκόπευσε επί καιρώ δυναστείας των Γότθων στην περιοχή. Τον διαδέχθηκε ο άγιος Valens αφού πέθανε στα 522.

Όνομα:	Βερεκούνδος
Ετυμολογία:	Από της Λατινική λέξη 'verecundus'=σεμνός, αιδέσιμος, σεβάσμιος

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βερεκούνδα
Ετυμολογία:	Από της Λατινική λέξη 'verecunda'=σεμνή, αιδέσιμη, σεβάσμια.

Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ιεράπολης. Ο Όσιος, έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία. Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.
Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του γι αυτό και θαυματούργησε, μεταξύ αυτών τη θεραπεία της κόρης του βασιλιά. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε διάσπαρτα, γι' αυτό θεωρείται ισαπόστολος. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών.

Όνομα:	Αβέρκιος
Ετυμολογία:	Tο Ρωσικό όνομα 'Averkii'=Αβέρκυ μάλλον αποτελεί Ρωσοποιημένη έκδοση του Ελληνικού Αβέρκιος που μπορεί να προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'averto'=αποτρέπω

Αποκεφαλίστηκε μαζί με τον επίσκοπο Αλέξανδρο, τον στρατιώτη Ηράκλειο και άλλες τρεις γυναίκες, την Θεοδότη, την Άννα και την Ελισάβετ.

Όνομα:	Γλυκέρα
Ετυμολογία:	Από το επίθετο γλυκερός ,-ή, όν και σημαίνει "η υπερβολικά γλυκιά"

Όνομα:	Θεοδότη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ’θεός’ και ‘δίδωμι’=δίδω και σημαίνει αυτή που δόθηκε στον ή από τον θεό.

Ένας από τους επτά παίδες (Αντωνίνος (ίσως Ιωάννης), Διονύσιος, Εξακουστοδιανός, Ιάμβλιχος, Κωνσταντίνος, Μαξιμιλιανός, και Μαρτινιανός) που κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου (μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ), κατέφυγαν σε μια σπηλιά, όπου μετά από προσευχή τους στο Θεό να μην πέσουν στα χέρια του Δεκίου κοιμήθηκαν και δεν ξύπνησαν.
Κατά τους συναξαριστές οι επτά παίδες ανευρέθηκαν ζωντανοί στη σπηλιά τους μετά από 194 χρόνια στην ηλικία που είχαν αποκοιμηθεί.

Όνομα:	Εξακουστός
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία ελληνικά πρόθεση ‘εκ’ που μπροστά από φωνήεν γίνεται εξ και ‘ακούω’ έχουμε το ‘εξακούω’=ακούω από μακρυά και ξακουστός που ακούγεται σε μακρινές αποστάσεις.

O άγιος αυτός ποιμένας ήταν επίσκοπος στην Έδεσσα της Συρίας. Στην πόλη αυτή φυλασσόταν με πολύ σεβασμό η εικόνα του Αγίου Μανδηλίου, ωστόσο άλλη παράδοση θέλει τον άγιο με καταγωγή την Κύπρο. Ο άγιος αυτός από μικρό παιδί υπήρξε άνθρωπος του Θεού, γεννήθηκε από θεοσεβείς γονείς, οι όποιοι και του φύτεψαν στην ψυχή από αυτή την παιδική ηλικία την αγάπη προς τα ιερά Γράμματα και την αρετή. Νέος ακόμη ο Ευλάλιος άρχισε να διακρίνεται μέσα στην κοινότητα της Λάμπουσας τόσο για την αγία και παραδειγματική ζωή του, όσο και για την αρετή του. Χειροτονείται διάκονος και μετά ιερέας αλλά σχεδόν αμέσως κοιμάτε ο γέροντας επισκόπος της πόλεως του.

Όνομα:	Ευλάλιος
Ετυμολογία:	Από το ευ και το λαλώ (μιλώ) και σημαίνει "αυτός που μιλά ωραία".

Όνομα:	Ζαχαρίας
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το ρήμα זכר (ζακάρ)=θυμούμαι και το συντμημένο όνομα του Θεού יה (για), και σημαίνει ο Θεός θυμάται, ο Θεός είναι αρσενικού γένους.

Κατηγορήθηκαν για προσηλυτισμό και αφού αρνήθηκαν να σταματήσουν εκτελέστηκαν.

Όνομα:	Ηρακλής
Ετυμολογία:	Από το όνομα της θεάς Ήρας και το κλέος (δόξα) και σημαίνει «δόξα της Ήρας».

Όνομα:	Μαξίμη
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'maxima' και σημαίνει 'η μεγίστη'. Η κατάληξη '-ανή' σημαίνει αυτήν που ανήκει στην Μάξιμη.

Ένας από τους επτά παίδες (Αντωνίνος (ίσως Ιωάννης), Διονύσιος, Έξακουστοδιανός, Ίάμβλιχος, Κωνσταντίνος, Μαξιμιλιανός, και Μαρτινιανός) που κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου (μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ), κατέφυγαν σε μια σπηλιά, όπου μετά από προσευχή τους στο Θεό να μην πέσουν στα χέρια του Δεκίου κοιμήθηκαν και δεν ξύπνησαν. Κατά τους συναξαριστές οι επτά παίδες ανευρέθηκαν ζωντανοί στη σπηλιά τους μετά από 194 χρόνια στην ηλικία που είχαν αποκοιμηθεί.

Όνομα:	Μάξιμος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'maximus' και σημαίνει "ο μέγιστος". Η κατάληξη '-ανος' σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Μάξιμο.

Ο Όσιος Λωτ ήταν ένας σοφός ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον «Παράδεισο των Πατέρων». Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Περί του Oσίου τούτου Λωτ γράφεται εις τον Παράδεισον των Πατέρων, ότι είπεν εις τον Aββάν Iωσήφ ταύτα. «Αββά, εγώ κατά την δύναμίν μου κάμνω την ολίγην μου προσευχήν. Kαι την ολίγην μου νηστείαν, και την μελέτην, και την ησυχίαν. Kαι κατά την δύναμίν μου φυλάττω τον νουν μου καθαρόν από κακούς λογισμούς. Όθεν τι άλλο να κάμω;» Tότε ο Iωσήφ εσηκώθη επάνω, και άπλωσε τα χέριά του εις τον ουρανόν. Kαι, ω του θαύματος! οι δέκα δάκτυλοι των χειρών του, έγιναν ωσάν δέκα λαμπάδες αναμμέναις, και λέγει εις τον Λωτ. Eάν θέλης, αγωνίσου, διά να γένης όλος ωσάν φωτία, εν τη προσευχή».

Όνομα:	Λώτος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα λωτίζω=μαζεύω άνθη. Έχουμε το φυτό 'λωτός' που γίνεται αναφορά στην Οδύσσεια του Ομήρου.Με αυτό το όνομα 'λωτός' έχουμε διάφορα φυτά που κατ’ αρχήν δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Έτσι έχουμε 1. Τον Ελληνικό, είδος τριφυλλιού που τάιζαν τα άλογα. 2. Τον Κυρηναϊκό, θάμνος της Αφρικής του οποίου ο καρπός χρησίμευε σαν τροφή ανθρώπων που ήταν γνωστοί σαν Λωτοφάγοι. 3. Τον Αιγυπτιακό, γνωστόν και σαν κρίνο του Νείλου 4. Τον θάμνο της Λιβύης, κελτίς η νότιος, με σκληρό μαύρο ξύλο με το οποίο κατασκεύαζαν ανδριάντες και αυλούς. Οι αρχαίοι ποιητές χρησιμοποιούσαν την φράση «Λίβυς λωτός» αντί τη λέξη αυλός. Στα Εβραϊκά το όνομα Λωτ προέρχεται από το ρήμα לוט (λουτ), που σημαίνει καλύπτω.

Τουμάζου Παναγιώτης Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1939 στην Αμμόχωστο. Σκοτώθηκε σε ενέδρα εναντίον των Άγγλων κοντά στην Κακοπετριά, στις 22 Οκτωβρίου 1958.

Όνομα:	Παναγιώτης
Ετυμολογία:	Από το Παναγία και σημαίνει "ο αφιερωμένος στην Παναγία". Ετυμολογικά από τις αρχαίες Ελληνικές λέξει 'παν' και άγιος (από το άγω+ηγούμαι). Το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘ἄγω’ φαίνεται ότι είχε τη σημασία του ηγέομαι - ηγούμαι. Εξ αυτού δε μάλλον προέρχονται στρατιωτικές όροι όπως λοχαγός, στρατηγός, άγημα. Και ίσως αυτός να ήταν και ο στόχος των χριστιανικών ιερατείων να δώσουν δηλαδή την εντύπωση ότι οι άγιοι έπαιζαν ρόλο ηγετικό και θα έπρεπε οι πιστοί να τους υπακούουν. Οπότε ‘Πανάγιος’ σήμαινε ηγέτη των ηγετών.