Καταζητούμενη για καταστροφές ιερών, ναών και βωμών των Ελλήνων συνελήφθη με την αδελφό της και άλλους 200 και αφού αρνήθηκαν να σταματήσουν τις παρανομίες τους αποκεφαλίσθηκαν.

Όνομα:	Ευλαμπία
Ετυμολογία:	Από το ευ και το λάμπω και σημαίνει "η λαμπερή".

Καταζητούμενος για καταστροφές ιερών, ναών και βωμών των Ελλήνων συνελήφθη με την αδελφή του και άλλους 200 και αφού αρνήθηκαν να σταματήσουν τις παρανομίες τους αποκεφαλίσθηκαν.

Όνομα:	Ευλάμπιος
Ετυμολογία:	Από το ευ και το λάμπω και σημαίνει "ο λαμπερός".

Ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Υόρκης. Κοιμήθηκε στο Ρότσεστερ του Κεντ το 644 μ.Χ. Υπήρξε μέλος της ιεραποστολής του Πάπα Γρηγορίου του 6ου αιώνα που προσπάθησε να εκχριστιανίσει τους αγγλοσάξονες. Μετά από έντονη ιεραποστολική δράση, ανέλαβε τα ηνία του του ιεραποστολικού θρόνου του Kent στα 625 μ.Χ.

Όνομα:	Παύλος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο ρωμαϊκό ψευδώνυμο  'Paulus' =μικρός

Ο δια Χριστόν σαλός (Ρώσος)

Όνομα:	Ανδρέας
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ (γενική ανδρός) και σημαίνει "ο ανδρείος, ο πραγματικός άνδρας".

Όνομα:	Αντώνιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά, την πρόθεση ‘αντί’ και το ρήμα ‘ωνέομαι’=αγοράζω από το οποίο έχουμε τις λέξεις ‘ωνή’=αγορά, ‘ωνητός’=αγοραστός και ‘ώνια’=ψώνια και μάλλον σημαίνει αυτόν που δωρίζει κάτι που αγοράζει. Τον γενναιόδωρο.

Καταγόταν από τη Συρία και έζησε στα χρόνια που βασιλέας ήταν ο Μαρκιανός (περί το 450 μ.Χ.). Από τα παιδικά του χρόνια διακρινόταν για τις χριστιανικές του αρχές όντας άξιος εξηγητής των Χριστιανικών αληθειών και του Ευαγγελίου. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου και συνέχισε τήν διδασκαλία του με μεγάλη απήχηση. Μία από τις πολλές μαθήτριες του ήταν και η Αγία Ματρώνα. Ο Βασιανός απεβίωσε σε μεγάλη ηλικία και μέχρι τις τελευταίες του στιγμές κήρυττε το λόγο του Κυρίου. Ο Μαρκιανός έκτισε Ναό στο όνομα του, μάλλον μετά τον θάνατο του Αγίου, που σώζεται μέχρι σήμερα.

Όνομα:	Βασίλειος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βασίλειος,-α, -ον και σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασιλιά".

Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Δομέτιος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό ρήμα 'domito'=δαμάζω οπότε το όνομα Domitius σημαίνει τον δαμαστή. Η κατάληξη -ιανός σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Δομέτιο.

Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Θωμάς
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό 'τε ομα', το οποίο στα Ελληνικά αποδίδεται σαν «Δίδυμος». Το Τομάζος ή Τουμάζος προέρχεται από το Ιταλικό επώνυμο Tomasso που σημαίνει του Θωμά.

Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Κυπρος
Ετυμολογία:	1. Χάλκινος. 2, Από το φυτό κύπρος που είναι η σημερινή χέννα. 3. Αυτός που κατάγεται από την Κύπρο.

Οι εικοσιέξη αυτοί μοναχοί ήταν κλεισμένοι σε μοναστήρι από όπου έλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.).
Με εντολή του βασιλιά οι στρατιώτες, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Μηνάς
Ετυμολογία:	Από το ρήμα μηνώ (ειδοποιώ, στέλνω μήνυμα) και σημαίνει "αυτόν που στέλνει μηνύματα, ειδοποιεί" ή μηνάς η σελήνη = φωτεινός.

Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Σίμων
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'σιμός'=πλακουτσομύτης. Η κατάληξη -ίδης σημαίνει αυτόν που ανήκει στο Σίμωνα.

Οι είκοσι-έξη αυτοί Άγιοι, σύμφωνα με την παράδοση ήταν εναντίον της προσέγγισης της ορθόδοξης και της καθολικής εκκλησίας. Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου, που ήταν υπέρ της ένωσης των εκκλησιών, τους έκαψαν ζωντανούς μέσα στο μοναστήρι που ήταν κλεισμένοι, στις 10 Οκτωβρίου.

Τα ονόματα τους ήταν: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Θύματα ενδοχριστιανικής διαμάχης.

Όνομα:	Ιωαννίκιος
Ετυμολογία:	Πιθανώς από το Ιωάννης και το νίκη. Ο νικητής Ιωάννης.

Ο Όσιος Αμβρόσιος γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1812 μ.Χ. στο χωριό Μεγάλο Λιπόβιτς της περιφέρειας του Ταμπώφ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ και η μητέρα του Μάρθα Νικολάγεβνα. Είχαν συνολικά οκτώ παιδιά και ο Όσιος Αμβρόσιος ήταν έκτος στη σειρά. Το βαπτιστικό όνομα του Οσίου ήταν Αλέξανδρος και η ευσεβής οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, αν και ο ίδιος, από μικρός, ήταν πολύ ζωηρός αλλά και πολύ ευφυής. Σπούδασε Ιερατικό σεμινάριο και στην αρχή έγινε δάσκαλος. Κατόπιν έγινε μοναχός στην Όπτινα και στις 2 Φεβρουαρίου του 1843 μ.Χ. Διάκονος. Στα τέλη του 1845 μ.Χ. (9 Δεκεμβρίου ) και σε ηλικία 33 χρονών, έγινε Ιερέας. Σε λίγο όμως η υγεία του χειροτέρεψε, αλλά η ζωή του υπήρξε οσιακή και άκρως ευεργετική στους συνανθρώπους του. Είχε προορατικό χάρισμα και ίδρυσε γυναικείο κοινόβιο το 1872 μ.Χ. Οι δοκιμασίες που υπέστη ήταν πολλές, αλλά αυτός στάθηκε βράχος υπομονής και έμπρακτος διδάσκαλος των θεϊκών αρετών. Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου του 1891 μ.Χ. και αγιοκατατάχθηκε το 1990 μ.Χ.

Όνομα:	Αμβρόσιος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη ‘άμβρότιος’ που μας δίνει το ‘άμβροτος’ από το στερητικό ‘α’ και ‘βροτός’=θνητός και ‘μορτός’=νεκρός, και σημαίνει τον άφθαρτο και αθάνατο. Στα πιο πάνω βασίζονται πολλές λέξεις της Λατινικής γλώσσας όπως ‘mortem’=θάνατος και η αγγλική ‘immortal’=αθάνατος. Να υπενθυμίσουμε ότι ‘αμβροσία' ήταν η τροφή των θεών του Ολύμπου που τους χάριζε την αθανασία.

Σε νεαρή ηλικία επισκέφτηκε τον μοναχό Στέφανο, ο οποίος του διεύρυνε τους πνευματικούς και γνωστικούς του ορίζοντες. Με την βοήθεια των γονέων του, που ήταν ευσεβείς άνθρωποι, έκτισε ένα μοναστήρι στο όρος Σελεντίου, όπου και μόναζε.

Τον καιρό που βασίλευε ο Λέων ο Ισαυρός, ο οποίος πολέμησε την ορθοδοξία, ο Θεόφιλος έκρινε ότι έπρεπε να βρεθεί στο κέντρο της μάχης. Έτσι αφήνοντας την σκήτη του άρχισε να κηρύττει υπέρ της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό το έργο του φυλακίσθηκε στη Νίκαια και εκβιάστηκε με ραβδισμούς και αλλά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Ο Άγιος διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της πίστης υποβλήθηκε στο μαρτύριο του ραβδισμού. Φέροντας τα τίμια στίγματα του μαρτυρίου επέστρεψε στη μονή του, όπου και τον δέχθηκαν με τιμές. Ο Άγιος όμως απεσύρθηκε στην σκήτη του όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Ο Όσιος Λογγίνος ο Στυλίτης ήταν βοηθός του Αγίου Θεοφίλου και όταν πήγαν μαζί στην Νίκαια υποβλήθηκε και αυτός σε πολλά μαρτύρια. Σε ένα από αυτά, αφού τον έβαλαν ανάσκελα, πάνω στο κεφάλι του έβαλαν τις ιερές εικόνες που είχε μαζί του και τις έκαψαν.

Όνομα:	Θεόφιλος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'Θεός' και το 'φιλώ'=αγαπώ και σημαίνει αυτός που αγαπά τον Θεό.

Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275 - 1282 μ.Χ.). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Όνομα:	Κοσμάς
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό κόσμος (στολισμός,κόσμημα) και σημαίνει "αυτός που αγαπάει την τάξη, τον στολισμό".

Ο Όσιος Λογγίνος ο Στυλίτης ήταν βοηθός του Αγίου Θεοφίλου και όταν πήγαν μαζί στην Νίκαια υποβλήθηκε και αυτός σε πολλά μαρτύρια. Σε ένα από αυτά, αφού τον έβαλαν ανάσκελα, πάνω στο κεφάλι του έβαλαν τις ιερές εικόνες που είχε μαζί του και τις έκαψαν.

Όνομα:	Λογγίνος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Longinus' που προέρχεται από τη λέξη 'longus'=μακρός και για ανθρώπους ψηλός

Οι Τούρκοι έδωσαν στον ήρωα Μητροπολίτη Λαρίσης το προσβλητικό επίθετο Διονύσιος ο Σκυλόσοφος. Εννοώντας βαβαίως ότι ήταν φιλόσοφος των σκύλων, δηλαδή των Ελλήνων, όπως μας αποκαλούσαν.

Αυτός ο Ιεράρχης υπήρξε ένα πραγματικός Έλληνας και Χριστιανός ήρωας. Την ώρα που άλλοι συνάδελφοι του ανταγωνίζονταν πώς να διατηρούνται ή να αναρριχώνται στα ψηλά σκαλοπάτια της Ιεραρχίας κολακεύοντας, δωροδοκούντες και υπηρετούντες τους Τούρκους κατακτητές και τα Τουρκικά συμφέροντα, αυτός προκάλεσε το 1600 επανάσταση των Ελλήνων Χριστιανών, κατά των Τούρκων. Μετά την αποτυχία αυτής της επανάστασης καταδιώχθηκε από τους Τούρκους και διέφυγε στην Δύση, Αργότερα, το 1611 επανήλθε, εισέβαλε στα Ιωάννινα και πολιόρκησε το Διοικητήριο. Καταπνίγηκε όμως και αυτή του η προσπάθεια οπότε κρύφτηκε σε σπηλιά σε μια νησίδα της λίμνης των Ιωαννίνων. Προδόθηκε όμως και συνελήφθη από τους Τούρκους που των βασάνισαν όσο πιο βάρβαρα και απάνθρωπα μπορούσαν τα άρρωστα μυαλά τους να σκεφτούν που τον έγδαραν ζωντανό, και παραγέμισαν με άχυρα το δέρμα του περιφέροντας το σε διάφορες πόλεις προς παραδειγματισμό. Οι σύγχρονοι συνάδελφοί του τον επέκριναν και το Πατριαρχείο τον κήρυξε έκπτωτο του θρόνου Λαρίσης. Μέχρι σήμερα ο ήρωας αυτός άγιος αγνοείται από τους συναξαριστές και τιμάται, ως άγιος μόνο από τους Ηπειρώτες. Για τη σελίδα μας αυτός δεν είναι μόνο ήρωας και άγιος αλλά Τρισάγιος.

Όνομα:	Διόνυσος
Ετυμολογία:	Το πρώτο συνθετικό ‘Διο’ του ονόματος του σημαίνει γιος του Δία, το δε δεύτερο ‘νυσος’ προέρχεται από τις Νύμφες τροφούς που τον παράδωσε ο Ερμής για να τον μεγαλώσουν, οι οποίες κατοικούσαν στη Νύσα της Μικράς Ασίας. Ο Σωκράτης χαριτολογώντας στον Κρατύλο του Πλάτωνα λέει ότι το όνομα σημαίνει αυτόν που δίνει τον οίνο. Και ότι θα μπορούσε να ονομαζόταν και Οιόνους γιατί γεμίζει το μυαλό μας με ‘οίησιν’, δηλαδή φαντασία, στοχασμό, διανόηση και κάμνει πολλούς από τους πίνοντας να νομίζουν ότι έχουν νουν, ενώ δεν έχουν.