Μανιώδης Θεσσαλός κυνηγός, γιος του Φόρακα και σύζυγος της Λευκονόης την οποία και υπεραγαπούσε αλλά αυτή πίστευε ότι την παραμελούσε λόγω της υπερβολικής κλίσης του στο κυνήγι. Η Λευκονόη όμως υποπτευόταν ότι ο σύζυγός της την απατούσε, γι’ αυτό αποφάσισε να τον παρακολουθήσει και κρύφτηκε σε μία λόχμη για να τον κατασκοπεύει καλλίτερα. Εκεί όμως την ανακάλυψαν τα κυνηγητικά σκυλιά του Κυάνιππου τα οποία και την κατασπάραξαν. Όταν ο Κυάνιππος αναγνώρισε τη σύζυγό του, μέσα στην απελπισία του φόνευσε τους σκύλους του και στη συνέχεια τους έκαψε στην ίδια φωτιά με τη σύζυγό του όπου εισήλθε και αυτός δίνοντας τέλος και στη δική του ζωή.
Δίδαγμα για την καταστροφή που μπορεί να φέρει ή άδικη υποψία και η αδικαιολόγητη ανησυχία.

Φαίνεται ότι αυτήν την τραγική ιστορία είχε υπόψη του ο μεγάλος λυρικός ποιητής Οράτιος όταν έγραψε το αθάνατο ποίημα του,

Carpe diem - Άδραξε (και αξιοποίησε) τη μέρα. Ακολουθεί σε Ελληνική μετάφραση.

CARPE DIEM

Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιό τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο.