Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Στρατὸς θεοσύλεκτος, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, στερρότητι πίστεως, ἐξ Ἀφρικῆς συνδρομῶν, γενναίως ἠγώνισται σύμφρονες γὰρ τὴ γνώμη, καὶ τοὶς τρόποις ὀφθέντες, σύναθλοι ἐν ἀγώσιν, ἀνεδείχθησαν πάντες. Καὶ νῦν καθικετεύουσι, σώζεσθαι ἀπαντᾷς.