Οι Άγιοι Μάρτυρες Κάστος και Αιμίλιος μαρτύρησαν το 251 μ.Χ. στην Καρχηδόνα επί Σεπτιμίου Σεβήρου.

Όνομα:	Αιμίλιος
Ετυμολογία:	Από την Λατινική λέξη aemilius > aemulus, που σημαίνει αντίζηλος, ζηλιάρης και ανταγωνιστής.

Ο Άγιος Μάρτυρας Κόδρος (ή Κοδράτος) μαρτύρησε συρόμενος κατά γης από άγρια άλογα.

Όνομα:	Κόδρος
Ετυμολογία:	Αρχαίο Ελληνικό όνομα που προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη 'κυδρός'=ένδοξος. Η κατάληξη -άτος στο Κοδράτος σημαίνει του Κόδρου.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα. Για εορταστική ημερομηνία παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Κόδρα
Ετυμολογία:	Αρχαίο Ελληνικό όνομα που προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη 'κυδρός'=ένδοξος. Η κατάληξη -άτη στο Κοδράτη σημαίνει της Κόδρης.

Γιός του ποτάμιου θεού Ίνακχου και της Ωκεανίδας νύμφης Μελίας, ή της επίσης Ωκεανίδας νύμφης Αργίας, αδελφός του Φορωνέα. Ίσως ο πρώτος άνθρωπος της ηρωικής εποχής.

Αναφέρεται σαν ο πρώτος οικιστής της Σικυώνας, πόλης της Πελοποννήσου στον Κορινθιακό κόλπο η οποία θεωρείται ως η αρχαιότερη πόλη κράτος.

Βασιλέας της Καρίας και πατέρας της Ειληβίας

Όνομα:	Αιγιαλεύς
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘αΐσσω’=ορμώ και ‘άλς-αλός’=θάλασσα, εκεί δηλαδή, που ορμά η θάλασσα και σημαίνει τον γιαλό, τον παραθαλάσσιο.

Θυγατέρα του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης και αδελφή των Ηλιάδων Αίγλης, Αιθερίας και ίσως της Ηλίας, της Λαμπετίας, της Μερώπης, της Φαέθουσας, της Φοίβης και της Διοξίππης. Αδελφή επίσης του Φαέθωνα και του Ηλία.

Μαζί με τις αδελφές της θρηνούσε το θάνατο του Φαέθωνα για τέσσερις μήνες και γι' αυτό οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε λεύκες και τα δάκρυα τους που έπεσαν στον Ηριδανό ποταμό σε ήλεκτρον (η λέξη κεχριμπάρι προέρχεται από την τουρκική kehribar).

Όνομα:	Αιγιάλεια
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘αΐσσω’=ορμώ και ‘άλς-αλός’=θάλασσα, εκεί δηλαδή, που ορμά η θάλασσα και σημαίνει τον γιαλό, την παραθαλάσσια.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αιήτη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'αία'=γή, γηγενής ή γήϊνος, άνθρωπος της γης

Βασιλιάς πρώτα της Κορίνθου (που ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο) και μετά της Αίας στη Κολχίδα κατά την περίοδο της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Γιός του Ήλιου και της Πέρσης, θυγατέρας του Ωκεανού. Αδελφός της Κίρκης και της Πασιφάης. Πατέρας της Μήδειας και της Χαλκιόπης (συζύγου του Φρίξου).

Όνομα:	Αιήτης
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'αία'=γή, γηγενής ή γήϊνος, άνθρωπος της γης

Θυγατέρα του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης και αδελφή των Ηλιάδων Αιγιάλης, Αίγλης, Αιθερίας και ίσως της Ηλίας, της Λαμπετίας, της Μερώπης, της Φαέθουσας, της Φοίβης και της Διοξίππης. Αδελφή επίσης του Φαέθωνα και του Ηλία.

Μαζί με τις αδελφές της θρηνούσε το θάνατο του Φαέθωνα για τέσσερις μήνες και γι' αυτό οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε ιτιές και τα δάκρυα τους που έπεσαν στον Ηριδανό ποταμό σε ήλεκτρον (η λέξη κεχριμπάρι προέρχεται από την τουρκική kehribar).

Όνομα:	Αίθρα
Ετυμολογία:	Καλοκαιρία

Όνομα:	Απολλοδήμη
Ετυμολογία:	Από το όνομα Απόλλων και Δήμος και σημαίνει τον αγαπημένο θεό της πόλης

Όνομα:	Απολλόδημος
Ετυμολογία:	Από το όνομα Απόλλων και Δήμος και σημαίνει τον αγαπημένο θεό της πόλης

Όνομα:	Απολλοδότη
Ετυμολογία:	Αυτή που δόθηκε από τον θεό Απόλλωνα

Όνομα:	Απολλόδοτος
Ετυμολογία:	Αυτός που δόθηκε από τον θεό Απόλλωνα

Όνομα:	Απολλοδούρη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘Απόλλων’ και ’δόρυ’

Όνομα:	Απολλοδούρης
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘Απόλλων’ και ’δόρυ’

Προσωνύμιο θεάς Άρτεμης

Όνομα:	Βύθουσα
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό 'βυθός' και σημαίνει αυτήν που ζει η έρχεται από τον βυθό της θάλασσας

Προσωνύμιο θεάς Άρτεμης

Όνομα:	Δηλογένη
Ετυμολογία:	Αυτή που γεννήθηκε στην Δήλο

Προσωνύμιο θεού Απόλλωνα

Όνομα:	Δηλογενής
Ετυμολογία:	Αυτός που γεννήθηκε στην Δήλο

Θυγατέρα του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης και αδελφή των Ηλιάδων Αιγιάλης, Αίγλης, Αιθερίας και ίσως της Ηλίας, της Μερώπης, και της Φοίβης. Αδελφή επίσης του Φαέθωνα και του Ηλία.

Μαζί με τις αδελφές της θρηνούσε το θάνατο του Φαέθωνα για τέσσερις μήνες και γι' αυτό οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε λεύκες και τα δάκρυα τους που έπεσαν στον Ηριδανό ποταμό σε ήλεκτρον (η λέξη κεχριμπάρι προέρχεται από την τουρκική kehribar).

Όνομα:	Διοξίππη
Ετυμολογία:	Απο το 'διώκω' και το 'ίππος' και σημαίνει αυτήν που εξαναγκάζει το άλογο να τρέχει γρήγορα

Παιδί του τιτάνα Υπερίωνα και της τιτανίδας αδελφής του Θείας. Θεός του φωτός, αδελφός της θεάς της αυγής Ηούς και της θεάς του φεγγαριού Σελήνης. Με τη σύζυγο του Ωκεανίδα Κλυμένη γέννησαν τον Φαέθωνα, ακόμη ένα γιο τον Ηλία και τις Ηλιάδες που από διάφορες πηγές φαίνεται να ήταν οι Αιγιάλη, Αίγλη, Αιθερία, Διοξίππη, Ηλία, Μερώπη, και Φοίβη.
Το στοιχείο του Ήλιου είναι η φωτιά, σύμβολό του το ιερό τρίγωνο, η πυραμίδα, στις ιδιότητές του είναι η μεταμόρφωση και η εξύψωση προς τα άνω, η αλχημιστική κατάλυση και ανύψωση των στοιχείων, η ενέργεια και η μαγεία, η φώτιση, αλλά και η κατανάλωση, η έκρηξη, η καταστροφή.

Όνομα:	Ήλιος
Ετυμολογία:	Από τη αρχαία Ελληνική λέξη 'έλη' που σημαίνει το ηλιακό φώς.

Προσωνύμιο θεάς Αφροδίτης

Όνομα:	Ιδαλία
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική φράση 'ιδού άλιον' που σημαίνει να ο ήλιος, δηλαδή όμορφη σαν τον ήλιο. Επίσης μπορεί να λέγεται και για αυτήν που κατάγεται από το Δήμο Ιδαλίου. (αρχαίο Κυπριακό βασίλειο που ιδρύθηκε από τον απόγονο του Τεύκρου, Χαλκάνορα).

Αρχαίο Ελληνικό βασίλειο της Κύπρου.

Όνομα:	Ιδαλίας
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική φράση 'ιδού άλιον' που σημαίνει να ο ήλιος, δηλαδή όμορφος σαν τον ήλιο. Επίσης μπορεί να λέγεται και για αυτόν που κατάγεται από το Δήμο Ιδαλίου. (αρχαίο Κυπριακό βασίλειο που ιδρύθηκε από τον απόγονο του Τεύκρου, Χαλκάνορα).

Περίφημη μάγισσα, κόρη του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Νύμφης, Περσηίδας, αδελφή της Πασιφάης και του βασιλέα της Κολχίδας Αιήτη.

Φαίνεται ότι γέννησε 3 γιούς με τον Οδυσσέα τους Άγριο, Λατίνο και Τηλέγονο και μια κόρη την Κασσιφόνη.

Οι υπηρέτριες της ονομάζοταν ‘Αίες Νύμφες’ και ήσαν όλες Ναϊάδες και Δρυάδες νύμφες της Κολχίδας.

Όνομα:	Κίρκη
Ετυμολογία:	1. Με το όνομα 'κίρκος' (αρχαίο κίρκη) είναι γνωστό γεράκι που περιστρέφεται στον αέρα πριν εφορμήσει ενάντια στο θύμα του. 2. κιρκαία είδος βοτάνου, γνωστό και σαν σταθώρι που παλιά το χρησιμοποιούσαν στη μαγεία. 3. Από το ρήμα 'κιρκόω' (δενω σε κρίκους= μάγισσα

Προσωνύμιο Ηλίου

Όνομα:	Κυκλοέλικτος
Ετυμολογία:	Αυτός που ελίσσεται κυκλικά

Κόρη του Ήλιου με την ωκεανίδα Περση και αδελφή του Αιήτη και της Κίρκης. Σύζυγος του Μίνωα με τον οποίο απέκτησε 4 γιους (Ανδρόγεων, Γλαύκο, Δευκαλίωνα, Κατρέα) και 2 κόρες (Αριάδνη και Φαίδρα)

Ερωτεύτηκε ταύρο που έστειλε δώρο ο Ποσειδώνας στο σύζυγό της Μίνωα, και γέννησε μαζί του το Μινώταυρο. Για να μπορέσει να συνουσιατεί με τον ταύρο της εφτιαξε ο Δαίδαλος ομοίωμα αγελάδας (η περίφημη ‘Δάμαλις’), το οποίο σκέπασε με δέρμα φρέσκο σφαγμένης αγελάδας, στο οποίο μπήκε μέσα...

Όνομα:	Πασιφάη
Ετυμολογία:	πας + φάος (φως). Αυτή που τους φωτίζει όλους.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πασιφάης
Ετυμολογία:	πας + φάος (φως). Αυτός που τους φωτίζει όλους.

Προσωνύμιο Ήλιου

Όνομα:	Πιστοφύλαξ
Ετυμολογία:	Από τις λέξεις 'πιστός' και 'φύλαξ' και σημαίνει τον φύλακα των πιστών

Προσωνύμιο θεού Απόλλωνα

Όνομα:	Πολύχρυσος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'πολύ' και 'χρυσός'

Θυγατέρα του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης και αδελφή των Ηλιάδων Αιγιάλης, Αίγλης, Αιθερίας και ίσως της Ηλίας, της Λαμπετίας, της Μερώπης, της Φοίβης και της Διοξίππης. Αδελφή επίσης του Φαέθωνα και του Ηλία.

Μαζί με τις αδελφές της θρηνούσε το θάνατο του Φαέθωνα για τέσσερις μήνες και γι' αυτό οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε ιτιές και τα δάκρυα τους που έπεσαν στον Ηριδανό ποταμό σε ήλεκτρον (η λέξη κεχριμπάρι προέρχεται από την τουρκική kehribar).

Φρόντιζε τα ιερά κοπάδια του πατέρα της με τα αθάνατα πρόβατα στο μυθικό νησί της Θρινακίας.

Όνομα:	Φαέθουσα
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη ΄'φαέθω'=λάμπω

Γιός του Ήλιου με τη Ρόδη ή με την Πρώτη ή με την ωκεανίδα Κλυμένη.

Όνομα:	Φαέθων
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη ΄'φαέθω'=λάμπω

Όνομα:	Χρυσηλία
Ετυμολογία:	Από το χρυσός και το ήλιος και σημαίνει την λαμπερή και φωτεινή.

Όνομα:	Χρυσήλιος
Ετυμολογία:	Από το χρυσός και το ήλιος και σημαίνει τον λαμπερό και φωτεινό.

Σέρβος πρίγκηπας της Διόκλειας, Έζησε σε μια εποχή μεγάλης αντιπαράθεσης μεταξύ Βουλγάρων με ηγέτη τον Τσάρο Σαμουήλ και του Βυζαντίου. Ο Ιωάννης Βλαδίμηρος αντιστάθηκε στο Σαμουήλ όταν αυτός εισέβαλε στη Διόκλεια, αλλά ηττήθηκε. Παραδόθηκε και φυλακίστηκε. Εκεί τον είδε η κόρη του Σαμουήλ Θεοδώρα και τον ερωτεύθηκε σφοδρά, ζήτησε δε από τον πατέρα της να τον απελευθερώσει και να της επιτρέψει να τον παντρευτεί. Ο Σαμουήλ επιθυμώντας να συσφίξει τους δεσμούς του κράτους επέτρεψε το γάμο και ο Ιωάννης Βλαδίμηρος επέστρεψε στη Διόκλεια όπου κυβερνούσε σαν υποτελής του τσάρου.

Ο Σαμουήλ, μετά, ηττήθηκε κατά κράτος, από το Βασίλειο Β’ τον γνωστό ως Βουλγαροκτόνο, πέθανε δε με καρδιακή προσβολή όταν είδε 15.000 στρατιώτες του να επιστρέφουν τυφλοί, ‘δώρο’ του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Τον διαδέχθηκε ο γιός του ο οποίος όμως δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από τον ξάδελφό του, Ιωάννη Βλαδισλάβ (1015).

Ο λαός της Διόκλειας εξαιτίας της αγάπης που έτρεφε για τον ηγεμόνα του είχε συνδέσει με αυτόν πολλά “θαυμαστά και φοβερά γεγονότα”. Από αυτά το πιο σημαντικό ίσως, αφορούσε μια μέρα ενώ ο πρίγκηπας βρισκόταν με άλλους ευγενείς στα όρια ενός απρόσιτου δάσους για κυνήγι είδε στον ουρανό ένα αετό που πάνω στη κεφαλή του έφερε ένα σταυρό. Αμέσως, ο Ιωάννης με τη συνοδεία του τον ακολούθησαν και στο σημείο όπου σταμάτησε, ο πρίγκηπας έχτισε εκκλησία την οποία επισκεπτόταν επτά φορές την ημέρα, σε σημείο που η γυναίκα του θεωρούσε ότι την απατούσε. Εδώ θα πρέπει να λεχθεί ότι ο πρίγκηπας δεν είχε ποτέ του καμιά ερωτική σχέση με τη σύζυγό του ούτε και με καμιά άλλη γυναίκα.

Φαίνεται ότι μερικοί ήθελαν να τον ξεκάνουν και μεταξύ αυτών η σύζυγός του, από ζήλεια και ο Ιωάννης Βλαδισλάβ που ανησυχούσε ότι ο Ιωάννης Βλαδίμηρος θα μπορούσε να διεκδικήσει το θρόνο. Έτσι ο Βλαδισλάβος δοκίμασε να τον σκοτώσει ενώ βρίσκονταν στο δάσος. Ο θρύλος λέει ότι δεν τα κατάφερε , αλλά ο Ιωάννης Βλαδίμηρος του δίνει τότε το δικό του σπαθί για να τον σκοτώσει. Και ο Βλαδισλάβος, χωρίς κανένα δισταγμό τον αποκεφάλισε. Και ώ του θαύματος ο πρίγκηπας σηκώθηκε, πήρε το κεφάλι του και καλπάζοντας πήγε στην εκκλησία που είχε χτίσει μέσα στο δάσος, προσκύνησε και πέθανε.

Ανακηρύχθηκε άγιος και είναι ο πρώτος Σέρβος άγιος. Η ημέρα του μαρτυρίου του ήταν η 22α Μαΐου 1016

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Ήταν ιατρός και μαρτύρησε δια σπάθης.

Όνομα:	Σοφία
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό σοφία (πολυμάθεια, βαθιά γνώση). Σύμφωνα με τον Σωκράτη (Πλάτωνος Κρατύλος) ‘σοφία’ σημαίνει ότι εφάπτεται (εγγίζει) την ‘φοράν’ (μετακίνηση). Αφήνει ταυτοχρόνως να νοηθεί ότι δεν είναι και τόσο καθαρή η ρίζα της. Αναφέρεται δε και σε ένα ρήμα που χρησιμοποιούσαν οι ποιητές ‘εσύθη’ για εκείνους που αρχίζουν να προχωρούν γρήγορα. Αυτής λοιπόν της κίνησης ‘επαφήν’ σημαίνει η ‘σοφία’.

Ήταν ανιψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόταν από το χωριό Χουμιαλά της Αμασείας και πέθανε στη φυλακή. Συνελήφθη με τους στρατιώτες Ευτρόπιο και Κλεόνικο οι οποίοι, επειδή αρνήθηκαν να σταματήσουν τις παρανομίες εναντίον ττης Ελληνικής θρησκείας εκτλέστηκαν στι 3 Μαρτίου 308 μ.Χ.

Όνομα:	Βασίλειος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βασίλειος,-α, -ον και σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασιλιά".

Όνομα:	Ζαχαρίας
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το ρήμα זכר (ζακάρ)=θυμούμαι και το συντμημένο όνομα του Θεού יה (για), και σημαίνει ο Θεός θυμάται, ο Θεός είναι αρσενικού γένους.

Καταγόταν από το Μποροβίτσι της περιοχής του Νόβγκοροντ, όπου και εργάσθηκε και έζησε κατά Θεόν.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Κύπριος Άγιος Ἐπίσκοπος Σολέας. Μνεία τούτου γίνεται ὑπὸ τοῦ χρονογράφου Κυπριανοῦ: «Μάρκελλος ἕτερος ἐπίσκοπος τῆς Σολέας, γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Κύπρου καὶ Μάρτυς. Ἑορτάζεται Φεβρουαρίου κε´». Εἰς τὸ Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν 25ην Φεβρουαρίου μνημονεύεται ἄνευ ὑπομνήματος: «ἄθλησις τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μαρκέλλου ἐπισκόπου Ἀπαμείας τῆς Κύπρου». Ἐν Κύπρῳ δὲν ὑπάρχει πόλις Ἀπάμεια, πρόκειται δὲ μᾶλλον περὶ τοῦ Μαρκέλλου Σολέας, ἀρχαιότερον καλούμενης Αἰπείας, ταυτιζομένου πρὸς τὸν ὑπὸ τοῦ χρονογράφου Κυπριανοῦ μνημονευόμενον.

Όνομα:	Μάρκος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό Μars - rtis (ο θεός Άρης των Ρωμαίων) και σημαίνει "ο φιλοπόλεμος".

Μαρτύρησε αφού τον πότισαν με βραστό μολύβι.

Όνομα:	Μάρκος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό Μars - rtis (ο θεός Άρης των Ρωμαίων) και σημαίνει "ο φιλοπόλεμος".

Όνομα:	Παύλος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο ρωμαϊκό ψευδώνυμο  'Paulus' =μικρός

Tολμά το θείον Πνεύμα μη Θεόν λέγειν,
Tο παμπόνηρον πνεύμα Mακεδονίου.

Μετά την Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας ανεφάνησαν στην Εκκλησία και νέοι αιρετικοί, όπως οι Πνευματομάχοι ή Μακεδονιανοί, υπό τον αιρεσιάρχη Μακεδόνιο Κωνσταντινουπόλεως, οι Ημιαρειανοί, ο Απολινάριος Λαοδικείας, ο Σαβέλλιος Πτολεμαΐδος, ο Μάρκελλος Αγκύρας, ο Φωτεινός Σιρμίου, ο Ευνόμιος Κυζίκου με το διδάσκαλό του Αέτιο, ο Ευδόξιος Κωνσταντινουπόλεως, ο Παύλος Σαμοσατεύς και άλλοι που προσείλκυαν πολλούς οπαδούς.

Το χριστολογικό ζήτημα τέθηκε εξ αιτίας της αιρέσεως του Απολιναρίου Λαοδικείας. Ο Απολινάριος (390 μ.Χ.), όπως και η λεγόμενη Αλεξανδρινή Σχολή, τόνιζε πρωτίστως την ενότητα στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, συχνά εις βάρος της πληρότητας του ανθρώπινου στοιχείου. Δίδασκε ότι ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ο οποίος είναι τέλειος Θεός και κατά την Ενανθρώπιση έλαβε μόνο σάρκα («Θεός σαρκοφόρος»), δηλαδή ανθρώπινο σώμα και άλογη ψυχή, όχι όμως και ανθρώπινο νου, γιατί αυτό θα σήμαινε την τελειότητα (ακεραιότητα) της ανθρώπινης φύσεως. Ο Απολινάριος θεωρούσε πως ο Χριστός για την σωτηρία του ανθρώπου είναι ανάγκη να είναι τέλειος Θεός. Για να είναι λοιπόν δυνατή η πλήρης ένωση στον Ένα Χριστό, δίδασκε ότι ο Λόγος του Θεού δεν έλαβε κατά την Ενανθρώπιση τέλεια ανθρώπινη φύση, αλλά μόνο το ανθρώπινο σώμα εμψυχωμένο με ζωική (άλογη) ψυχή και όχι ανθρώπινο νου. Προτιμούσε να χρησιμοποιεί τον όρο «σαρξ», όχι όμως με την βιβλική του σημασία. Επέμενε στη στενή ένωση Θεού και ανθρώπου στον Χριστό, αλλά η ανθρώπινη φύση Του δεν ήταν πλήρης. Την ένωση Λόγου και σαρκός σε μία φύση την χαρακτήριζε «ένωσιν ουσιώδη», «ένωσιν σύνθετον» και «ένωσιν φυσικήν». Η «κολοβωμένη» ανθρώπινη φύση μετά την ένωση πρέπει να θεωρηθεί ότι απορροφήθηκε και χάθηκε μέσα πιο κόλπους του Λόγου, έτσι ώστε ο Χριστός να μην είναι τέλειος άνθρωπος, αλλά μόνο τέλειος Θεός..

Οι Πνευματομάχοι ή Μακεδονιανοί αρνούνταν τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, θεωρώντας αυτό «κτίσμα και όχι Θεό, ούτε ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό». Κατά τον Μέγα Βασίλειο οι Πνευματομάχοι θεωρούνταν όχι μόνο ότι θεομαχούσαν κατά του Θεού και του Υιού και ότι χριστομαχούσαν, αλλά και ότι πνευματομαχούσαν..

Στη διδασκαλία του Απολιναρίου και του Μακεδονίου αντέδρασαν από πολύ νωρίς οι Πατέρες της Εκκλησίας και τον καταδίκασαν πολλές φορές. Η οριστική όμως καταδίκη της αιρετικής τους κακοδοξίας έγινε από τη Β' Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 381 μ.Χ..

Η Β' Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε από τον Μάιο μέχρι το τέλος του Ιουλίου του 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, μετά από πρόσκληση του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου, προς επίλυση θεολογικών και διοικητικών προβλημάτων. Οι εκατόν πενήντα θεοφόροι Πατέρες, που συμμετείχαν σε αυτήν, προέρχονταν από περιοχές, οι οποίες πολιτικά υπάγονταν στη δικαιοδοσία του αυτοκράτορα που τους συγκάλεσε. Επρόκειτο δηλαδή περί Μεγάλης Συνόδου των Επισκόπων του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, η δε αναγνώρισή της ως της Β' Οικουμενικής έγινε από την Δ+ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα το 451 μ.Χ., η οποία και αποδέχθηκε το Σύμβολον αυτής ως ισοδύναμο και ισόκυρο με αυτό της Νικαίας.

Η Β' Οικουμενική Σύνοδος απέκτησε μεγάλη σημασία για τον Χριστιανισμό προ πάντων διότι συμπλήρωσε το ιερό Σύμβολον της Πίστεως, αφού δογμάτισε ιδίως την Πνευματολογία της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ως και άλλα άρθρα της πίστεως, και έτσι αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μέγα σταθμό ιδίως στο δογματικό καθορισμό της αρχαίας Εκκλησίας. Η σπουδαιότητα της παρούσης Συνόδου και του Συμβόλου αυτής έγκειται κυρίως στην ολοκλήρωση του Τριαδικού δόγματος, διά της θεσπίσεως της Θεότητος και της «ἐκ τοῦ Πατρὸς» εκπορεύσεως του Πνεύματος, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι παραθεωρείται η σημασία της διδασκαλίας αυτής περί Εκκλησίας, βαπτίσματος, αναστάσεως νεκρών και ζωής αιωνίου.

Αυτή κατά πρώτο και κύριο λόγο διετύπωσε πλατύτερα, πληρέστερα και ακριβέστερα το ιερό Σύμβολον της Νικαίας Κωνσταντινουπόλεως, το «Πιστεύω», επειδή τα μεν επτά πρώτα άρθρα συντάχθηκαν υπό της Α' Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ., εναντίον της μεγάλης αιρέσεως του Αρειανισμού, που συντάραξε επί μακρόν την Εκκλησία, και η οποία αίρεση αρνιόταν τη Θεότητα του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τα δε πέντε τελευταία από τη Β' Οικουμενική Σύνοδο, εναντίον της Πνευματομαχίας που αρνιόταν τη Θεότητα του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος και των άλλων ως άνω αιρέσεων. το ιερόν Σύμβολον της Πίστεως, το «Πιστεύω», απαγγέλεται και καθομολογείται από όλους τους Χριστιανούς ως ομολογία πίστεως, ως βαπτιστήριο και ως λειτουργικό κείμενο στη θεία λατρεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αναγνωρίζει και τιμά αυτό ως έργο των δύο πρώτων Οικουμενικών Συνόδων.

Εκείνο το οποίο υπογραμμίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης στη Σύνοδο είναι ότι ο Ίδιος ο Κύριος επισυνάπτει το Πνεύμα με τον Πατέρα και τον Υιό, δεδομένου ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά της θείας φύσεως και είναι ζωοποιόν, άγιον, αΐδιον, σοφόν, ευθές, ηγεμονικόν. Αυτή η κοινότητα των Ονομάτων αποδεικνύει ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει στην ενέργεια μεταξύ Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Η ταυτότητα δε της ενέργειας αποδεικνύει το ηνωμένον της φύσεως. Ουδείς επομένως πρέπει να αρνηθεί την μία Θεότητα των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος. Γι' αυτό ο ιερός Πατέρας αναγράφει ότι «μία ἐστὶν ἡ ζωὴ ἡμῶν ἡ διὰ τῆς εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα πίστεως παραγινομένη, ἐκ μὲν τοῦ θεοῦ τῶν ὅλων πηγάζουσα, διὰ δὲ τοῦ Υἱοῦ προϊοῦσα, ἐν δὲ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι τελειουμένη». Στην ερώτηση των Πνευματομάχων πως είναι δυνατόν το Πνεύμα να είναι ισότιμο προς τον Πατέρα και τον Υιό, εφ' όσον ο Πατέρας μεν είναι Δημιουργός, δι' Υιού δε τα πάντα εδημιουργήθησαν, απαντά ότι πάντα εκτίσθησαν εν Αγίω Πνεύματι και εξαίρει το συναΐδιον και αχώριστον των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος και υπογραμμίζει ότι εκτός της κατά τάξιν και υπόστασιν διαφοράς «ἐν οὐδενὶ τὸ παρηλλαγμένον καταλαμβάνομεν».

Στο Τυπικό της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης η μνήμη της Συνόδου ετελείτο μαζί με την μνήμη της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (τιμάται 14 Σεπτεμβρίου). Ως εισηγητής της διπλής αυτής εορτής και ποιητής της Ακολουθίας θεωρείται ο Συμεών Θεσσαλονίκης.

Όνομα:	Οικουμενία
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'οικουμένη' και σημαίνει την παγκόσμια

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Καλός
Ετυμολογία:	Από το επίθετο καλός και σημαίνει "αυτός που έχει καλό χαρακτήρα και καλές προθέσεις".

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κάστος και Αιμίλιος μαρτύρησαν το 251 μ.Χ. στην Καρχηδόνα επί Σεπτιμίου Σεβήρου. Το μαρτύριό τους αναφέρεται από τον Άγιο Κυπριανό και τον Ιερό Αυγουστίνο.
Αναφέρεται αυτό το όνομα από κάποιους συναξαριστές αλλά φαίνεται ότι αποτελεί μάλλον λανθασμένη απόδοση του ονόματος Κόδρος.

Όνομα:	Κάστουλος
Ετυμολογία:	Ο προερχόμενος από την Ισπανική πόλη Καστούλο

Έζησε πριν το 15ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Μικρά Ασία. Η οικογένεια της Οσίας ήταν πλούσια και η περιουσία της διατέθηκε από την Αγία σε έργα φιλανθρωπίας και ευποιίας. Δεν πρέπει να ήταν μοναχή.

Όνομα:	Καλή
Ετυμολογία:	Από το επίθετο καλή και σημαίνει "αυτή που έχει καλό χαρακτήρα και καλές προθέσεις".